Homilie Broederenkerk - 17 jan. 2016 2e zo. C
Lezingen:
- Jesaja 62, 1-5
- 1 Korintiërs 12,4-11
- Johannes 2,1-12
Beste Zusters en Broeders in Christus,
De bruiloft in Kana…
Een heel bekend Evangelieverhaal… ook bij mensen die niet zo vaak in de kerk komen.
Op een feestje merk ik nog wel eens de bekendheid van dit verhaal.
Dan word ik er nog wel eens op aangesproken… als iemand bijvoorbeeld een glaasje Spa drinkt… “Vicaris, Pastoor… kunt u daar niet wat aan doen…?“
Of als de fles wijn leeg is…
Nou … op die bruiloft in Kana maakte Jezus een begin met de tekenen
die Zijn heerlijkheid openbaren! Juist op een bruiloft!
Veel profeten hebben de relatie tussen God en zijn volk vergeleken met een huwelijk: God als de bruidegom en Israël als zijn bruid.
Zo hoorden we in de eerste lezing Jesaja zeggen:
“Zoals een jongen zijn meisje trouwt, zal Hij die u opbouwt, u trouwen.
En zoals een bruidegom zich verheugt in zijn bruid zal God zich in u verheugen.“
Het is een manier om te zeggen dat God van zijn volk houdt
en dat Hij zijn volk (ons) trouw blijft in goede en kwade dagen,
in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid.
Het is dáárom dat Jezus zijn eerste wonderteken doet … op een bruiloft.
Daar laat Jezus al zien dat God van ons houdt en zich aan ons geeft.
En aan het einde van Jezus’ leven zien we dat opnieuw:
Jezus geeft zich in liefde, tot het uiterste toe.
Niet voor niets begint dit evangelie met de woorden… OP DE DERDE DAG.
Op de derde dag gaat Jezus naar Kana.
Het getal drie verwijst naar het einde van het evangelie:
Jezus staat namelijk op de derde dag op uit de dood.
De Derde dag is de dag van het lege graf!
Dit Evangelie zit vol symboliek, vol inhoud.
We mogen ons vandaag weer laten raken door de diepere zin van wat verteld wordt.
Het gaat uiteindelijk niet om toen en daar in Kana… maar om nu en hier in de Heilige Lebuïnusparochie!
Het wonderteken van Kana gebeurt nog steeds hier onder ons, vandaag.
Jezus kan in onze wereld van vandaag nog steeds nieuwe, de beste (!) wijn schenken als er eerst door mensenhanden water wordt aangebracht, veel water!
Het water is het symbool van wat wij kunnen aanbieden…, onze inspanningen, onze dienstbaarheid, die Christus nodig heeft en die Hij gebruikt voor Zijn werk.
Alledaags, menselijk water wordt veranderd in goddelijke feestwijn.
Door kleine gebaren, kleine attenties, brengen wij voortdurend menselijk water aan, en eigenlijk, meestal zonder het te beseffen,
schenken wij daardoor goddelijke wijn….
Wij bezoeken een zieke, een eenzame, wij zetten ons in voor een project (Herberg van Ars, Meester Geertshuis, voedselbank, vluchtelingen), wij sturen een kaartje met wat bemoedigende woorden aan iemand die in de put zit,
heel eenvoudige dingen misschien, maar eigenlijk doen wij goddelijk werk
en brengen wij goddelijke vreugde.
Om de diepte van het Evangelie nog wat beter te begrijpen is het goed te weten dat op een Joods bruiloftsfeest de bruidegom moest zorgen voor de wijn.
En wij hebben gehoord hoe de tafelmeester, bij het proeven van de nieuwe,
DE BESTE wijn, dan ook spontaan de bruidegom ging feliciteren.
Er wordt daarbij met nadruk gezegd dat er slechts enkelen zijn die méér weten, die weten voor Wie dat compliment in feite bestemd is.
De bedienden namelijk, … … zij die het water hadden geschept en aangedragen, zij weten van Wie die BESTE wijn eigenlijk komt.
Zusters en Broeders … Hier worden wij, gelovigen, in het verhaal beschreven.
Wij zijn die bedienden, diegenen die al wat meer ingewijd zijn in het geheim en die méér weten.
En daarmee zitten wij in de kern van dit Evangelieverhaal.
Voor de bedienden, die méér weten,
- voor ons dus, die dieper kijken en geloven -
heeft Jezus Zich hier laten kennen als de Bruidegom bij uitstek,
als dé Bruidegom van heel het Godsvolk.
Hier stelt Jezus zich voor als de Vertegenwoordiger van een heel nieuwe God,
namelijk van een God die een hart heeft dat bemint,
van een God die met ieder van ons innig verbonden wil zijn in een liefdesrelatie.
Geen strenge straffende God… maar een Barmhartige en Genadige!
God houdt van ons! Hij wil met ons getrouwd zijn als een Bruidegom.
Dat is eigenlijk wat het Evangelie van vandaag ons duidelijk wil maken,
door Jezus voor te stellen als dé echte Bruidegom van ons allen.
Christus de Bruidegom – Wij –de Kerk – de Bruid …
Onze God is menslievende en hartelijke God… die een relatie met ons wil!
Aan ons om dat ook uit te dragen … In ons doen en laten…
Wij zijn de dienaars van nu!
Wij allen hier aanwezig… Als gedoopten en gevormden.
Ieder met zijn of haar eigen taak, eigen gave, eigen talent… geschonken door die ene Geest… En dat tot opbouw van de Kerk die we samen vormen –
Samen zijn wij de Kerk - de Bruid van Christus…
En zo komen we bij Maria! In Kana vinden wij haar niet aan de eretafel,
maar eerder dicht bij de keuken en de dienaars.
Ja, Maria staat altijd wat opzij, bescheiden, klaar om te dienen…
Het eerste wonderteken gebeurt op haar voorspraak
en dank zij haar onmetelijk groot vertrouwen.
Jezus noemt haar: "Vrouw". Dat lijkt heel afstandelijk… Toch is dat niet zo !!!
Jezus noemt haar nóg een keer ‘Vrouw’… dat is aan het einde… wanneer Hij aan het kruishout hangt…
Vrouw… zie daar je Zoon… En tegen de leerling… Johannes… Zie daar je moeder… Jezus zegt het met eerbied en liefde: "Vrouw". Dé Vrouw bij uitstek.
In Maria herkennen wij de echte Kerk, de gemeenschap van mensen, - vrouwen en mannen - die bidden, dienen en in vertrouwen water scheppen, elke dag opnieuw.
Het is Maria die aan de dienaars - aan ons dus - elke dag opnieuw zegt:
"Doe maar wat Hij van u vraagt!"
Vandaag is het op voorspraak van deze geloofsgemeenschap hier bijeen
dat het wonder weer kan gebeuren.
Laten wij daarom vooral doen wat Hij, de Bruidegom, van ons vraagt:
onze kruiken vol water doen, royaal water aanbrengen. Dat wil zeggen:
onze blijvende inzet voor elkaar, voor degene die mij nodig heeft… voor onze Heilige Lebuïnusparochie en voor onze geloofscentra…
onze goede voornemens voor dit pas begonnen jaar.
En dat allemaal vanuit het besef dat wij een God hebben
die van ons houdt als de meest hartelijke Bruidegom!
Zes kruiken met wijn… zo’n 600 liter… Dat kan toch nooit allemaal opgedronken zijn… zoveel! Wat hebben zij wel met de rest gedaan?"
Kerkvaders Ireneus van Lyon gaf op die vraag het volgend mooi en diep antwoord:
"De rest? Daar drinken wij nu nog van, iedere keer als wij Eucharistie vieren!"
Zusters en broeders, vandaag worden wij uitgenodigd aan Zijn tafel.
Zie welke goede wijn Hij tot nu tot heeft bewaard! De Beste. Hijzelf…
Amen.
vicaris Ronald Cornelissen
Schilderij: Trouwerij te Kana, Esteban Murillo