Beste mensen, broeders en zusters in Christus,

Voor mij is het ook dit  jaar vooral weer een vreugde u te kunnen begroeten

en u via dit  schrijven in de geest en naar waarheid gelovig te ontmoeten.

Sterker nog, vooral hier in dit godshuis mag mijn boodschap goed worden verstaan,

al draagt het weliswaar niet mijn naam, door de bomen schijnt hier ook de maan.

 

Kijk ik terug dan zie ik in Lettele alle reden tot tevredenheid,

Onder meer de kinder-katechese jubileerde, en dat in alle deskundigheid

Van met name vele gelovige moeders, vanuit hun dagelijkse zorg,

dus felicitaties aan hen allen, zij staan voor de goede toekomst borg.

 

 Kijk ik even terug dan zie ik reden tot gepaste trots en tevredenheid,

Zo is immers het jubileum van dit godshuis, de rots der vroomheid

De kerk die het kloppend hart is van centrum, dorp en rest van de regio,

Bestaat 125 jaar, de felicitaties en goede toekomstwensen zijn legio.

 

Maar ook in deze parochie en even bij de buren verderop

Stond vorige maand de wereld toch even op zijn kop.

Want bijna vanuit het niets werden bijna ineens pastoor-loos,

Omdat parochieherder Baneke voor het voortijdig emeritaat en vertrek koos,

 

Hetgeen een schok en vervolgens berusting met zich mee bracht,

Al was het afscheid mooi en de snelle opvolging een heel bekende kracht.

Voor de voortzetting van ons geloven in wereld en in kerk,

Staan jullie ondanks die verandering toch nog even sterk.

 

Zie onder meer de viering van het feest van de heilige Lebuinus,

Voor hem ook een jubileum, 10 x 125 jaar,  verre van een huismus,

Hij weet als collega-heilige hemel en aarde inspirerend te verbinden

en ons zo met name God en vervolgens elkaar ook echt te vinden.

 

Die verbinding heeft hier horizontaal ook al plaats gevonden, in zekere zin,

Want met de Paulus is er sprake van samenwerking, niemand is daarvoor te min.

Een goede zaak om zo samen sterker te staan in de strijd tegen vervlakking,

Van de beleving van het geloof en smaak voor de juiste verpakking.

 

U dus naar de geest en in waarheid via dit schrijven te kunnen en mogen ontmoeten

Het is en blijft een wezenlijke weg voor mij en voor mijn inmiddels stramme voeten.

Daar hecht ik heel erg aan, ik die inmiddels heel oud ben en bovendien ook grijs,

een kostbaar lot dat ik deel met velen van u, want mooi grijs is allereerst wijs.

 

Dat het daarnaast ook vooral waardig kan zijn, een kwaliteit boven twijfel verheven,

dat die stille rijkdom, ervaring en klasse mag worden gezien en nooit zal sneven,

is een wens die ik uitspreek in dankbaarheid en respect, richting Schepper en God

en richting dragers van die last der jaren, een onmisbaar en o zo wezenlijk lot.

 

Inderdaad en uiteraard komt de ouderdom met gebreken, ooit is het echt zover,

dan blijf je echter wie je was, met al je hebben, houden in eigen ogen dezelfde ster,

en voor anderen een mens die als nestor niet zozeer zorg en aandacht wil vragen

maar gepast respect en eerbied voor de grote ervaring die iemand mee mag dragen.

 

Wijsheid en levenservaring dienen aangewend en daarmee naar waarde geschat,

Max is nog steeds meer dan min en blijft dat ook nog een tijdje, wat dacht je wat,

En vooral als grote en blijvende rijkdom voor de kerk is uw rol nooit uitgespeeld,

met u verheug ik mij over het geloof, de liefde en de hoop die zo wordt gedeeld.

 

Die goddelijke deugden worden door u, door ervaring, ten volle gewaardeerd,

ook daarin bent u leermeester voor wie nu nog door de ‘ratrace’ wordt gekleineerd.

Het lopen achter afgoden, van economisch succes tot lege macht en onzin-aanzien,

mag  door u bekritiseerd vanuit ervaring en mildheid, u hebt het al eens gezien.

 

Hoe weldadig een derde generatie met dit alles volop in huis en thuis in de kerk,

dat belooft veel voor de toekomst, vooral op het gebied van gebed en ander werk,

dat niet direct hoeft te worden uitbetaald in waardering, bevestiging of loftrompet,

maar weet heeft van het ‘meer‘ dat ligt besloten in ieder moment, van God aan zet.

 

Hij immers is het die ons doen en laten draagt, het ook tot volle wasdom brengt,

niet door zich op te dringen of zich te manifesteren in de arbeidshitte die verzengt,

maar in de rust, reinheid en regelmaat van alledag die weet heeft van contemplatie,

zo is God in de actie daar, als behoeder van de ziel en met alle consideratie.

 

Niet alleen hoe groots, dat we de Zoon van de Vader mogen verwachten in dit huis,

hoe kostbaar dat Zijn komst in onze wereld hoop is voor allen die vooral via de buis,

dagelijks zien hoe leeg, voos en gewelddadig onze wereld is in vele situaties,

maar ook hoe overal wordt gewerkt aan verbetering, allerlei daden van katechesaties.

 

Zo is er meer dan genoeg om ons over te verbliijden, zowel in wereld als in de kerk

en is er in ieder geval in de laatste tot het einde der tijden voldoende werk.

Dat mag dus hoopvol stemmen, ondanks de cijfers, prognoses en andere feiten,

hoe hard ze ook mogen zijn of lijken, ze zullen ons nooit in de staart gaan bijten.

 

We lopen niet in cirkels rond maar gaan vertrouwvol, met goede moed richting kerst,

vanuit een doorleefd geloof en Gods woord als richtsnoer kom je echt het verst.

Dat is het geheim van dat Woord en daarmee van alle tijden, tot het einde toe,

gaat Hij met ons mee, trouw aan Zijn belofte en volgens deze waarheid als een koe,

 

komt er nooit een eind aan Zijn barmhartigheid, Zijn trouw en aan Zijn leiding,

al hebben wij er misschien genoeg van, Hij zorgt zelf voor een goede spreiding,

van wat de Kerk nodig heeft in de wereld en de turbulente tijd van vandaag,

zo nu dan ook de advent en heel vroeger met gemak een sprinkhanenplaag.

 

Ontzag voor Hem mag niet allen een begin van wijsheid zijn, het leidt ook verder,

het doet ons zien dat we oog kunnen krijgen voor de ene en waarachtige Herder,

die al de zijnen wil hoeden en wil leiden naar de stal waar het warm is en veilig,

ja hoe kan ik eromheen, wat Hij al is wil Hij ons maken, dat is inderdaad ‘heilig’.

 

 Die eminente roeping hebben we allemaal en niets kan aan die opdracht tippen,

feit is ook dat het zo ver weg lijkt, we dragen het in ieder geval niet op de lippen.

Nu is lippendienst dan ook het laatste kan we in deze materie kunnen gebruiken,

maar is de geur van heiligheid tevens veel te sporadisch te bespeuren of te ruiken.

 

Hier bevinden we ons bovendien op heel glad ijs, voor stramme benen te gevaarlijk.

daarom dan ook graag een beroep op de eeuwig jonge traditie van de  Kerk en Heer.

Want weet die niet uit het tenietgegane, uit de oude schat, iets nieuws te genereren,

of dat wat te voorschijn komt uit eigen traditie, met een passende positie te vereren?

 

Met andere woorden, we dienen oog te houden voor en altijd dat te blijven zoeken,

dat ons verder helpt op  de weg naar vrede, vreugde  en verzoening in alle hoeken

Van onze dierbare schepping en alle uiteinden van de kwetsbare moeder aarde,

Met het evangelie als bron van spiritualiteit, de kostbare schat van eeuwige waarde.

 

Eerbiedwaardig, gedenkwaardig en wat niet al, zo is er volop kans voor allen,

om vooral de moderne devotie naar waarde te schatten en daarmee vaste wallen

op te werpen van respect,  aandacht, gebed en vernieuwde innerlijkheid

tegen gebrek aan geloof, aan kerkelijkheid en medemenselijkheid.

 

Dat wij zo parochie mogen zijn voor nu en in de verre toekomst, voorzover gegeven,

Met alle aandacht voor woord en sacrament en met een gezond vrees en beven

Voor de Heer van hemel en aarde, voor God, die wij niet hoeven en kunnen genaken.

Maar wel met bekering, barmhartigheid en gebed in het hart kunnen raken.

 

Tot volgend jaar, Sint, mede namens en zijn min of meer zwarte Pieten.

Gé Nijland.