Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.- Johannes 14, 27.
Een korte gedachte hierbij
Hoe geeft 'de wereld' vrede? Men sluit een vredesverdrag tussen staten. Geschiedkundigen leren ons dat zoiets alleen gebeurt als ene van de twee strijdende partijen wunt en de andere het verlies erkent, dus altijd na een strijd, vaak genoeg een oorlog. Zo'n vrede is hier dus niet bedoeld.
Het kerstverhaal in Lucas geeft net zoiets aan. Dit begint met keizer Augustus en zijn bevel. Als contrast wordt dan de geboorte beschreven van de "Vredesvorst".
Terecht wensen wij elkaar in elke viering "De vrede van Christus".
Hoe ziet die vrede er dan uit?
Dit lezen we in 'de zaligsprekingen' van de Bergrede in Matheus 5:
- Gelukkig wie nederig van hart zijn ...
- Gelukkig de zachtmoedigen ...
- Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid ...
- Gelukkig de vredestichters ...
Een gelukkige Vredesweek gewenst, met De Vrede van Christus, door
Frans, parochiaan van de Broederen.