Vanaf 1 juli 2015 is de herstructurering van de Heilige Lebuinus parochie doorgevoerd.Voor Wijhe en Boerhaar betekent dit dat zij nu één geloofscentrum zijn met twee kerken.In gezamenlijk overleg is besloten om voor het nieuwe geloofscentrum ook een nieuwe naam te kiezen. Hiervoor hebben we de naam “ENGELBERT” gekozen.
Waarom deze naam?
De eerste Engelbert
Na de Reformatie in de 16de eeuw werd het uitoefenen van het katholieke geloof officieel verboden. In de praktijk kregen de katholieken aardig wat ruimte om hun geloof in beslotenheid te praktiseren. Zij zetten ook in Salland een ondergronds netwerk op voor zielzorg aan de katholieke gelovigen. Spil in dit geheel vormde de Wijhese pater Engelbertus van Vilsteren.
Egbert van Vilsteren, zoals zijn eigenlijke naam luidde, werd op 26 juli 1591 te Wijhe geboren en stamde uit een aanzienlijke familie. Op 20 maart 1622 werd hij tot priester gewijd. Spoedig daarna werd hij aangesteld te Gouda. Hier bleef hij tot 1625 of 1626. Daarna verlegde hij zijn werkterrein naar Overijssel. Omdat hij daar geboren was, kende hij de streek goed en kon bij de uitoefening van zijn ambt gebruik maken van een uitgebreid netwerk. Een zuster van pater Engelbertus kreeg het bij de protestantse overheid voor elkaar dat hij zich in het dorp Wijhe mocht vestigen. In 1629 trok hij in bij zijn twee ongetrouwde zusters. De godsdienstoefeningen werden gehouden in boerenhuizingen of op een havezate; niet alleen in Wijhe, maar ook te Raalte, Heeten, Heino, Broekland, Olst en Herxen. In de jaren dertig van de 17de eeuw bezocht pater Van Vilsteren jaarlijks als zielenherder ook de Nederlanders in Holstijn. In 1638 vinden we hem in Noord-Holland.
Van Vilsteren was een Jezuiet. De staties of missieposten die hij oprichtte waren dus jezuietenstaties. Niet iedereen was gelukkig met een Jezuiet. Vele gelovigen hadden liever een wereldgeestelijke, een priester die niet tot een orde behoorde. De invloed en betekenis van Van Vilsteren voor de ontwikkeling van het rooms-katholicisme in de streek rondom Wijhe was groot. Hij fungeerde als pastoor en had bij zijn aantreden de zorg voor 400 communicanten. Mede door financiële steun van zijn familie was de pater in staat in 1653 het oude erf Strijtveen buiten Wijhe aan de weg naar Raalte te kopen en daarop een huis te laten bouwen. Het omliggende land bracht hem jaarlijks f 250,‒ aan pacht op. De eerste statie in deze streek. Hij preekte wekelijks voor 150 tot 200 toehoorders en gaf catechisatie aan 400 kinderen. Toen hij op 22 januari 1660 overleed, werd Jacobus Valck in deze streek met de zielzorg belast. Van Vilsteren is begraven in een familiegraf in de oude kerk van Wijhe. Pater Engelbert Van Vilsteren wordt met recht beschouwd als de grondlegger van de parochie Boerhaar. Men kan hem zelfs de stichter van de Sallandse parochies na de Reformatie beschouwen. De staties Rande, Heino, Lierderholthuis, Boskamp waren als het ware dochterkerken van de eerste vaste statie die in 1629 door pater Van Vilsteren was begonnen.
De tweede Engelbert
Parochie Wijhe:
Op 17 maart 1869 benoemde Mgr. Schaepman, de Aartsbisschop van Utrecht, de leden van de commissie, die het voorbereidende werk hadden gedaan, tot de leden van het kerkbestuur. Een maand later waren de officiële formaliteiten vervuld met de benoeming van het armbestuur. Op 6 april 1869 werd de Eerwaarde heer Engelbertus Brugman uit Arnhem tot bouwpastoor benoemd van de parochie Wijhe. De parochie telde toen 410 zielen, waarvan velen hebben meegeholpen aan de bouw van hun kerk. Op 22 december 1870 werden fundamenten ingezegend en tijdens die feestelijke gebeurtenis vond ook de eerste steenlegging plaats door pastoor en kerkmeesters. Dat er hard werd gewerkt bleek wel uit het feit, dat reeds in 1871 kerk en pastorie gereed waren.
De derde Engelbert
ENGELBERT (HEIN) VAN VILSTEREN †
werd op 9 april 1935 te Boerhaar geboren. Hij deed zijn seminarie studies bij de paters van de H.Geest in Weert en van 1952 tot 1955 aan het gymnasium van de karmelieten te Zenderen. Op 10 september 1956 deed hij in het convent van Oss zijn professie in de Orde van Karmel, studeerde van 1956 tot 1962 in Boxmeer, Dordrecht en Merkelbeek filosofie en theologie en werd in 1961 te Merkelbeek tot priester gewijd. Na de studie van het pastorale jaar in Aalsmeer en een verblijf van enkele maanden In Engeland vertrok hij in april 1964 naar de missie op de Filippijnen, waar hij in de parochie-zielzorg werkzaam was op de eilanden Mindanao en Negros. Van jongs af heeft hij geijverd voor de missie en het was voor hem een vreugde zelf als priester daaraan te kunnen deelnemen. Zijn voorkeur ging uit naar de armen en noodlijdenden in de bergen en barrio’s. Daarom was hij graag in de groep van medebroeders die de zielzorg met sociaal engagement met de bevolking aanpakt. Door zijn grote, forse gestalte stak hij boven allen uit en iedereen keek met bewondering op naar zijn stoere kracht. Zijn onverwachte dood (hij werd vermoord op 16 januari 1973) heeft het werk dat hij met zoveel idealisme begon voortijdig afgebroken.