Achter al die wolken schijnt toch de zon… soms breekt die door en dan wordt ook de aard van het donker zichtbaar.
Als docent barokke muziek heeft Alessandro een zwak voor Tarantella, Italiaanse folkmuziek die magische krachten bezit. Het kan ziekten genezen, en vooral melancholie. Een medicijn dat Alessandro goed kan gebruiken. Zo'n vijftien jaar geleden heeft de in Straatsburg wonende Italiaan zijn vrouw verloren.
Het is een kwaliteit om een zwaar onderwerp als rouwverwerking op een luchtige manier te brengen. En dat is wat Claudel ( de regisseur) doet. Al vanaf het eerste shot, als Alessandro komt aanrijden op een Solex met een pothelm. Misschien een flauw beeld, maar het laat meteen zien dat Alessandro zijn best doet om er wat van te maken. Hij heeft de zorg voor zijn dochter en zijn in huis wonende broer. Het leven gaat door.
Pas als zijn dochter rondloopt met vlinders in haar buik, worden de scheuren in Alessandro's ziel zichtbaar. Hij geeft haar te weinig ruimte. Niet omdat hij zelf na de dood van zijn vrouw niet meer verliefd kan worden. Het is een overbezorgdheid, die voortkomt uit een onverwerkt verlies.
Een komedie met inhoud.. te zien in het TBH op donderdag 5 okt as. We beginnen om 20.00 uur.
Let op! de bereikbaarheid van het TBH is gewijzigd vanwege de wegwerkzaamheden. Kijk op de homepage TBH voor meer uitleg