THEMA ; Voor elke tocht is er een ster.

Het is een goede traditie om op oudejaarsavond samen te komen en te danken voor het afgelopen jaar.

Vroeger werden in de kerken dan de namen genoemd van de kinderen die gedoopt waren, van de bruidsparen die hun ja-woord hadden gegeven, hoeveel mensen er waren overleden en uitgedragen, en werd er het nodige over de in- en uitgaven verteld.

Het waren lange rijen namen, en al zegt dit niets over de teruggang van geloof, hoop en liefde. Het zegt terdege wel wat over het afgenomen kerkbezoek.

Oudjaar, we kijken terug op de vreugde, we kijken terug op verdriet, en we denken na over wat wij elkaar hebben gegeven, onderzoeken wat we in onszelf betreuren of prijzen, en we nemen ons voor wat we anders zullen doen in het komende jaar.

Het leven is een continu proces van afscheid nemen en opnieuw beginnen, omdat alles voortdurend verandert, in de natuur, in lichaam, in ons hoofd waar gedachten komen en gaan en in ons tijdsbesef.

Geen enkel moment kunnen we vasthouden.

Tweeduizend veertien is over het geheel genomen zo wie zo een rampjaar geweest, de laatste dagen hebben wij dit continu in de jaaroverzichten kunnen lezen of zien. Maar naast alle grote wereldgebeurtenissen zijn we hier ook bijeen gekomen om na te denken wat ons, in tweeduizend veertien, als geloofs- gemeenschap is overkomen.

Het bericht over het sluiten van de Radboudkerk is ingeslagen als een bom, zeker bij onze bevlogen vrijwilligers die alles altijd zo goed draaiende wisten te houden. Die altijd weer het veelom geprezen Radboudgevoel, van samen zijn we sterk, ieder met zijn eigen sterke kanten, naar buiten brachten.

Maar ondanks ons verdriet over de aanstaande kerksluiting, hebben we de kracht en de moed om hier samen met elkaar onze gevoelens te delen, en zo elkaar tot licht te zijn.

Het gebeurt aan je, het overkomt je, maar loslaten –afscheid nemen is ook een actief proces, van levensbelang om verder te kunnen.

Het is jezelf weer vanuit je mogelijkheden en je kracht oprichten.

Het symbool van deze viering – de ster – sluit helemaal aan bij onze beleving van de donkere tijd.

Als alles licht is, nemen wij geen sterren waar, maar zo gauw het donker wordt, stralen ze ons tegemoet, hoe donkerder, hoe helderder.

Vanuit het evangelie krijgen we bemoediging en goede raad mee.

De opdracht van Jezus aan de apostelen om niets mee te nemen, doet een beroep op de kracht die in ieder mens zit. Vertrouw op die kracht en daar alleen op.

Die kracht is je van boven gegeven.

Steek geen energie in onmogelijke zaken.

Blijf waar je denkt dat het vruchtbaar is voor je levensopdracht.

Oudjaar, we mogen terug kijken op het voorbije jaar, maar terug kijken moet dienen om de toekomst op te bouwen.

Wanneer we de boodschap uit de lezingen in ons opnemen zijn we klaar voor het nieuwe jaar.

Als gemeenschap staan wij aan het begin van een nieuwe weg.

We staan op de drempel van een nieuwe route. We kunnen alle kracht, die ons van boven wordt geschonken, ontvangen, als we in de Geest van Jezus onze weg gaan.

Die verantwoordelijkheid ligt bij ieder van ons.

Maar wat er ook gebeurt, ons leven hangt niet in de lucht, maar is in Gods hand.

We zullen met elkaar de boodschap van het evangelie moeten uitdragen, het gaat erom dat mensen worden meegenomen in de beweging van God, die Liefde is.

Dat is ook durven veranderen, alleen dan is er toekomst mogelijk en sprake van een nieuw begin.

Om zo de nieuwe toekomst tegemoet te treden is geloof nodig en een diep vertrouwen, dat, welke weg we ook gaan, deze hoe dan ook, in Gods hand is en dat er voor elke tocht een ster is.