"Heer, leer ons bidden ..." - Lucas 11, 1
Het intentieboek
In de bidkapel van de Broederenkerk ligt een intentieboek. Eens in de week ga ik hier heen met een stapeltje woordenboeken bij mij. Ik lees, vertaal waar nodig en mogelijk, en maak een selectie of samenvatting die in de viering op zondag wordt voorgelezen.
Het boek maakt altijd een diepe indruk op mij. Er spreekt geloof uit – anders bid je niet, er spreekt hoop uit – dat de zieke weer beter mag worden en zo meer, en er spreekt liefde uit – bijvoorbeeld van de kleinkinderen die hun oma of opa zo missen: “Ik hou van jou oma x x x” … Geloof, hoop en liefde: de basale deugden van onze kerk.
Het boek geeft ook te denken
We stuiten op een theologisch probleem: helpt het nu om te bidden dat, pakweg, de uitslag van het ziekenhuisonderzoek gunstig is, dat de operatie zal slagen … en zo meer. Nu ben ik wel enigszins gelovig, maar bij een medisch probleem ga ik toch eerst naar de arts en dan naar de kerk. God opereert niet, dat doet de chirurg, en hopelijk helpt de heilige Geest hem om dit met aandacht, concentratie en liefde te doen.
Misschien helpt de psychologie ons hier meer dan de theologie
Het opschrijven van een intentie, een gebed dus, kan je geloof aanspreken en opwekken, kan je hoop geven, wellicht de moed om zelf iets aan je probleem te gaan doen, je kunt je liefde voor je medemens op die manier uiten. Iemand die in het ziekenhuis ligt is geholpen met de gedachte dat er iemand aan je denkt.
Maar merkt de medemens hier nu ook zelf iets van – en helpt het?
Hierover heeft Lynne McTaggart een boek geschreven:
- “Het intentie effect”; Uitgeverij Ankh-Hermes.
- Bron: Een avond met McTaggart: het intentie effect; Mantra14,lente 2018, redactie.
Zij beschrijft hierin haar onderzoek naar ‘intenties’, dus niet specifiek ‘gebeden’, dus psychologisch, niet theologisch onderzoek. De intenties gingen, in haar interpretatie, niet “naar de hemel’, maar “naar de kosmos”. Met ‘een intentie’ wordt hier bedoeld: een uitdrukkelijk en bewust uitgesproken wens.
Het resultaat hiervan is verbluffend. In een experiment werden zaden geplant. Bij de proef werden bepaalde planten voorzien van zo’n intentie, bij de controlegroep niet. De planten met intentie groeiden bewijsbaar beter. Bewijsbaar: de statistische kans dat dit op toeval berustte was één op de tien miljoen. Strevend naar vrede lukte het zo om Joden en Arabieren in goed contact met elkaar te brengen.
In een ander experiment worden groepen van acht mensen gevraagd om voor één van hen, de ontvanger, intenties uit te spreken, bewust en geconcentreerd. De resultaten waren verbluffend. Mensen met hoofdpijn, buikklachten, nekpijn en depressie bleken zich daarna stukken beter of zelfs blijvend genezen te voelen. Er zijn hier bewijsbaar kosmische krachten aan het werk – of noem het geestelijke of goddelijke krachten. Mogelijk wist Jezus hier ook van, en kon hij ermee werken. Misschien werkt ‘Lourdes’ ook wel zo.
Lynne ontdekte ook dat je gedachten invloed hebben op je immuunsysteem. Als je alsmaar denkt aan je eigen problemen, klachten, gebreken, ontevredenheid, depressie, dan, zegt zij, identificeer je je hiermee en je onbewuste zal daarop reageren. Hoe meer je gericht bent op het bevredigen van je eigen behoeften, des te zwakker je immuunsysteem. Het zijn de positieve intenties voor de medemens die blijken te werken.
Een opmerkelijk resultaat van deze streng-wetenschappelijk uitgevoerde experimenten was: dat het niet helpt om een intentie voor jezelf uit te spreken, anders gezegd: je op je eigen problemen te focussen. Het werkt alleen als je voor een ander een intentie uitspreekt, je dus met al je aandacht op de medemens te focussen.
In het intentieboek stond onlangs:
“Bid voor de mensen die het nodig hebben; geen gebed voor jezelf. Zoveel mensen hebben het zwaar. Bid … voor een ander, die je niet kent. Veel mensen hebben het nodig.”
Steeds werkte dit in de experimenten als er meerderen mensen dezelfde intentie uitspraken. In de experimenten waren dit er doorgaans acht. De ondertitel van het boek luidt dan ook: “De kracht van acht”. Wel, als wij nu in onze vieringen met z’n allen, doorgaans zo’n honderd mensen, ook samen bidden …
“Zet die hele kerk van je maar aan het bidden!”
In deze rubriek heb ik wel eens verteld van de al jaren durende ernstige ziekten van mijn kleinzoon. Mijn dochter hing een medaillon van een heilige boven het bed en tegen mij zei ze: “Zet die hele kerk van je maar aan het bidden!” Veel mensen hebben dit ook gedaan, ook de mensen van het avondgebed en zelfs de hulpbisschop, waarvoor dank. Het gaat nu heel langzaam iets beter; de grote gevaren zijn geweken en er kan aan herstel gewerkt worden.
Nu heet het boek in de bidkapel niet voor niets “intentieboek”: je kunt bidden best zien als het uitspreken van een intentie – naar jezelf, naar je medemens; noem het “naar de hemel” of “naar de kosmos”.
Laat ik maar de intentie uitspreken dat de bidkapel nog lang open mag blijven, met intentieboek en daaraan de intentie “vrede” aan toevoegen: in de wereld, ook voor u, lezer, met de groet van Jezus: “Vrede zij u” en onze wekelijkse wens “De vrede van Christus”.
Frans, parochiaan van de Broederen