Het geboortejaar 1980

Pas op 5 januari kon de geloofsgemeenschap in Groot Colmschate het begin van het nieuwe jaar vieren met een Eucharistieviering waarbij tevens Christiaan Borgers werd gedoopt. Al zijn de barensweeën nog in volle gang, toch is de jonge geloofsgemeenschap van start gegaan als staande op eigen benen.
De pastorale werkgroep heeft een analyse gemaakt van wat zich in Colmschate sinds de bouw van Het Oostrik had ontwikkeld onder de katholieken tot en met de vorming van het Interim Bestuur. Aan alle leden van de werkgroepen werd deze analyse in de bijeenkomst van 28 januari voorgelegd met de vragen:
“Wat willen wij?”
“Waarmee kunnen we beginnen?“
De pastorale werkgroep had zich daarbij ook een doelstelling geformuleerd, nl.:
1. Orde op zaken stellen.
2. Hoe kan het pastoraal werk zo effectief mogelijk gebeuren?
3. Onze conclusie luidt: een noodzakelijke communicatie op gang brengen tussen de Werkgroepen.
4. Wat betekent communicatie? Om dit te verduidelijken stelde zij - met blijkbaar een open oog voor de toekomst - de vraag: “Wij hebben geen pastor meer, wat dan? “. Welke werkgroepen bv. zijn betrokken bij de Eucharistieviering? Als elke groep zich regelmatig de vraag zou stellen “waar ben ik mee bezig? ‘en “waarom doe ik dat? “ zou sleur voorkomen worden en onze activiteit fris houden.Overleg met elkaar is daarbij een belangrijk hulpmiddel. Dit overleg zouden wij liturgisch beraad kunnen noemen. En inderdaad kwam in deze vergadering een ‘Liturgisch Beraad’ tot stand, met als leden:de koster,koor,liturgiegroep,schoolteam,collectant en pastor. Zo hoopte men ook dat de andere werkgroepen, die bv. raakvlakken hadden met de samenleving tot een samenwerkingsverband zouden komen. Daarbij viel te denken aan: M.O.V.groep, Kerk in de samenleving,de Zonnebloem en het Projectbestuur. Uitbreiding van de pastorale werkgroep zelf zat er nog niet in. Over enkele maanden wilde men zo opnieuw bij elkaar komen en bekijken wat er bereikt was. Op dat moment was er alle reden om op een gezellige manier deze avond te besluiten. Het eerste nummer van de 2e jaargang van het parochieblad ‘Teken van Leven’ verscheen op 17 januari 1980 met daarin voor de eerste keer de oproep mee te doen aan de actie ‘Kerkbijdrage’ bestemd voor ‘de eigen parochie’, onder het motto ‘Gedeelde zorg’. Dat men toen daartoe best bereid was, bleek uit het resultaat van f.20.000. Het Interim Bestuur had de handen nog vol aan het financieel en parochiegrensprobleem. Ook was thema van gesprek hoe zij “Het Trefpung” zouden gaan inrichten als pastoraal centrum.‘Onder Dak’ had 29 februari immers laten weten dat ‘Het Trefpunt’ aan de Gildenburg per 1 april beschikbaar zou komen en voor f.120,55 per maand te huur was. Het Interim Bestuur ging hiermee akkoord (6-3). Na de Bernardusschool werd dit “Trefpunt”het tweede pastoraal centrum voor de jonge geloofsgemeenschap. Aanvankelijk een kille, lege ruimte, werd het door de aanpak van een aantal vrijwillig(st)ers een gezellig open huis voor de parochie. Bij de voorbereiding van de eerste communie, gestart op 4 februari, vroegen 10 ouders om een gespreksavond. En op 4 mei mochten we al 27 kinderen verwelkomen voor hun eerste communiefeest. De Zonnebloem doet verslag van een succesvol 1979, waarin zij maar liefst 323 nieuwe leden konden noteren. Het koor is uitgegroeid tot 17 leden en repeteerde in de Bernardusschool. Frans Stappers had ondertussen het dirigeerstokje overgenomen van Theo Mokking. Het Liturgisch Beraad kwam voor de eerste keer bijeen op 21 februari, waarbij ook de kindercrèche, de dirigent en de lectorengroep zich hadden aangesloten. De M.O.V. groep is begonnen met een ‘postzegelactie’ Tot deze groep behoren: Mevr.Staring, Albers, Koerkamp en dhr.Overberg en van Uitert. De werkgroep ‘Jongerenpastoraat’ werd opgericht. De leden van deze groep waren: Jos Konings, Gerda Oude Nijhuis, Thecla Overvelde, Els en Henk Oortman, Gisela en Frans Permentier en José von Weyrother. De kleuterschool en de eerste en tweede klas verhuizen 6 maart van de Batenburg naar de nieuwe school in de ’Polakkers’ en heten voortaan ’De Zwaluwenburgschool’. In “Teken van Leven’ van begin maart kon de pastor melden dat men weer een stap verder was omdat het kerkbestuur van Schalkhaar de grenzen van de nieuwe parochie had vastgesteld. Het wachten was nu nog op het opheffen van de financiële storingen. Het projectbestuur organiseerde op 12 april een open dag voor de buurtbewoners om hen in de gelegenheid te stellen het nieuwe wijkgebouw “De Polakkers” te bezichtigen. Een nieuwe belangrijke stap op weg naar de nieuwe parochie was het ondertekenen en versturen van de officiële aanvraag tot oprichting van de parochie door de deken naar het bisdom. Deze plechtigheid vond plaats op 15 april ten huize van de pastor,het Carmelietenklooster aan de Broederenstraat 18. Daar waren bij aanwezig: Deken van Oostrum en zijn assistent Rinie Vervoort en het Interim Bestuur van Colmschate. Hoe onbegrijpelijk ook, maar het kerkbestuur van Schalkhaar schitterde door afwezigheid. Zij had de stukken al een week eerder getekend! Hiermee werd een zeer moeizame periode afgesloten Het woord was toen aan de bisschop om deze aanvraag te honoreren met de feitelijke oprichting van de nieuwe parochie, de benoeming van het kerkbestuur en de pastor. De pastor had Mgr.Willebrands geschreven dat de parochianen Titus Brandsma tot patroon van de parochie hadden gekozen. Dat dit officieel nog niet kon vanwege het nog lopend zaligverklaringproces. En dat zij het dan voorlopig zouden doen met Titus, de leerling van Paulus. De koster zou graag wat fleur op het altaar willen zien tijdens de Eucharistievering. Hij deed daarvoor een beroep op de parochianen om per toerbeurt voor een bloemetje te zorgen. Dat had succes. Er ontstond een bloemenclub. Naast de regelmatige doopvieringen in deze jonge en kinderrijke wijk mochten we op Tweede Pinksterdag (26-5) ook twee volwassen jonge mensen in de geloofsgemeenschap opnemen met de viering van doop en vormsel van Ellen Wieling en Marjan Bruins.En dan is het 28 mei. De post bezorgde in Colmschate het nieuws waar de kleine geloofsgemeenschap naar uitzag: DE OPRICHTING DOOR KARDINAAL WILLEBRANDS VAN DE TITUS (BRANDSMA) PAROCHIE. Dit stond in zijn brief d.d. 23-5-1980, als ook de benoeming van het Interim Bestuur en van pater G.Megens o.carm tot de pastor van deze nieuwe parochie, per 1 juli 1980. Deze geboorte aankondiging kon gevierd worden in een eigen pastoraal centrum, waar de pastor op 1 juni zijn intrek had kunnen nemen. Op 5 juni ging het volledige nieuw bestuur naar Utrecht ter kennismaking met de bisdomstaf en vooral om te praten over de toekomst van deze nieuwe parochie.In dit overleg werd duidelijk dat het gebruik van de N.H.Kerk verre van ideaal was. Gezien deze kerkgemeenschap geen enkele belangstelling had om m.b.t. een kerkelijke accommodatie in het stedelijk uitbreidingsgebied Groot Colmschate gezamenlijk op te trekken, moest de jonge parochie wel naar andere mogelijkheden gaan uitzien, naast de huur van de N.H.Kerk. De alternatieve waren op dat moment: - de R.K.Basisschool - Het wijkcentrum De Polakkers - het Winkelcentrum Het Oostrik (4=6) - het wijkcentrum Colmschate-Zuid (1985 ?). Daar elk inzicht omtrent de haalbaarheid zowel pastoraal als financieel toen nog ontbrak, kon een bestuurlijke keuze of afweging door het kersverse parochiebestuur nog niet gemaakt worden. De werkgroep jeugd ondervond een flinke tegenslag door het vertrek van maar liefst 5 leden. Zij ging op zoek naar nieuwe medewerk(st)ers. Ook de redactie van Teken van Leven wilde meer, maar had daarvoor behoefte aan uitbreiding van het redactieteam o.a. voor het typen en stencilen Op 16 augustus werd begonnen met het bouwrijp maken van de derde wijk van Groot Colmschate: Blauwenoord. Hier moesten 569 woningen komen. En binnen afzienbare tijd zouden ook de voorbereidingen beginnen voor Colmschate-Zuid, waar 3500 woningen gebouwd zouden worden. Volop perspectief voor de parochie.. Zaterdag 21 juni was door bemiddeling van Agnes te Riele het koor uit Lettele bij ons te gast om de Eucharistieviering op te luisteren. Na deze viering werd er door het parochiebestuur ‘Open Huis’ gehouden in het Trefpunt aan de Gildenburg om kennis te maken met het nieuwe pastoraal centrum. Het parochiebestuur wilde toen aan de slag met haar tweede taakstelling: het tot stand brengen van een democratische bestuursstructuur. Maar hoe moet dat? Daarvoor gingen Wim Brinker en de pastor hun licht op steken bij Ton Hogema in Twello. Hij adviseerde hen eens te gaan kijken in Vaassen, waar zoiets al functioneerde. Aad Lansbergen en Henk van Uitert gingen daar op bezoek en kwamen teug met een draaiboek waaraan Colmschate zich kon spiegelen (22-5). Door al die drukte dreigde de communicatie tussen bestuur en pastorale werkgroep in het gedrang te komen; en dat was niet de bedoeling. Men zat bij de werkgroep met enkele problemen: - Zo hadden Kolkman en Jeurnink te horen gekregen dat zij reglementair in Schalkhaar geen collectant meer mochten zijn. Hoe kan dat? - Kunnen Oud-Colmschaters bij sterven nog begraven worden in Schalkhaar? -Wie bereidt de ‘Open Huis’- dag voor? -Henk Olthof werd gevraagd om de bibliotheek te catalogiseren. Hij zou daar heel wat tijd in steken, maar door zijn ziekte niet kunnen afmaken. 1 juli 1980. Op deze dag ontvingen alle parochianen een geboorte aankondiging van de Titus Brandsma Parochie. In Teken van Leven -met ingesloten een fotokaart van pater Titus, waarop zijn korte levensbeschrijving stond - liet het parochiebestuur weten dat men het niet erg zinvol vond een week voor de grote vakantie festiviteiten te organiseren. Direct na de vakantie zou men beginnen met een parochiebrede discussie over de organisatie van de parochie en wanneer en hoe men de installatie van bestuur en pastor wilde vieren. Het eerste bericht na de vakantie vermelde dan ook: 9 november: Oprichtingsfeest van de parochie. De P.M.bezorgers groep kreeg uitbreiding met de komst van Groot Douwel. De Bijbelgespreksgroep raakte hun gespreksleider Ton Borgers kwijt door zijn verhuizing naar Denekamp; dit betekende tevens een aderlating voor het koor omdat een heel goede stem, Ans Borgers, natuurlijk met hem meeging. Het afscheid van Ton en Ans werd uitbundig gevierd in het nieuwe pastoraal centrum (23-9). Leo Oude Nijhuis maakte een ontwerp voor het parochiestempel: Het overheersend symbool is het kruis. Het wapen daarin is het wapen van de Carmel, waarmee verwezen wordt naar Titus Brandsma; omdat hij nog niet zalig verklaard was en het proces nog liep, kon zijn naam immers kerkrechterlijk nog niet.officieel gebruikt worden als parochienaam; dat was officieel H.Titus, leerling van Paulus. Op 3 november1985 werd deze naam door kardinaal Simonis officieel veranderd in Titus Brandsma. De maanden september en oktober bruisten van actie met het oog op de oprichtingsviering van de parochie. De jeugdcommissie -kinderen uit de 5e en 6e klas en de brugklas- bereidde een fancy-fair voor t.b.v. de adoptie van een kind uit de derde wereld. Het interkerkelijk koortje van Brinkgreve was 27 september bij ons te gast om de liturgische gezangen te verzorgen. FEEST Ter inleiding verscheen een speciaal nummer van ‘ Teken van Leven’. De oprichting van deze parochie verdiende een feest en dat werd het ook: een hart verwarmend feest voor en door jong en oud. Tijdens de Eucharistieviering in de N.H.Kerk werd de oprichtingsakte voorgelezen door deken Gerard van Oostrum. Door hem werd ook pastor G.Megens o.carm. als eerste pastor van de nieuwe parochie geïnstalleerd. Voor de pastor was het een heel bijzonder moment dat hij de laatste door Titus Brandsma gebruikte rozenkrans kon aanbieden aan de parochie als kostbare herinnering aan zijn medebroeder Titus Brandsma, die voor het eerst als patroon van een parochie gekozen was. Hoe kwam de pastor aan die rozenkrans? In 1957 kwam een Nederlandse verpleegster uit eigen beweging voor het zaligverklaring proces een getuigenis afleggen over haar ervaring met pater Titus in Dachau. Daarbij liet zij ook deze rozenkrans zien,die zij van Titus gekregen had. Bij deze gelegenheid leerde pater Gemmeke haar kennen. Zij zocht hem een paar keer op in Hengelo (o) en gaf hem die rozenkrans. Nu Titus zalig verklaard werd,en deze parochie hem, uitkoos als patroon zei Gemmeke tegen mij: “Hier, voor jouw parochie! “ Na de liturgische viering werd er in Het Hof van Colmschate o.l.v. dhr.Hoek een sfeervolle gezellige receptie gehouden. Hierbij was ook burgemeester Posthuma en wethouder Duimel aanwezig. Ds.Polhuis feliciteerde de nieuwe parochie met de keuze van de naam. Ook de wijkagent Jan Sueters, die regelmatig bij de pastor een bakje koffie kwam drinken, voerde het woord en pater Zonneveld namens de Karmelieten. De fancy-fair van de kinderen vond plaats in de Polakkers en bracht ruim f.15.00 op.Het parochiebestuur sloot met de pastor en zijn familie deze feestdag af met een smaakvol etentje in Bathmen. Herhaaldelijk kregen we op die dag en later te horen: “Jullie hebben met deze viering een goede start gemaakt! “ De organisatie van de ’Levende Kersstal’ werd dit jaar ter hand genomen door dhr.Mulder en Charles Huyben. Vanwege de nieuwbouw kon men niet meer terecht bij Klein Douwel, en verhuisde men naar de Oxersteeg in de boerderij van de fam. Klein Swormink Het aantal bezoekers was weer geweldig zodat de giftenbus ook flink gevuld werd: f.600. Daarmee kon men de Vietnamese vluchtelingen, die in augustus in onze parochie waren komen wonen, een handje helpen. De assistenten ( misdienaars) -acht jongens en acht meisjes- vierden op 12 december een wat verlate St. Nicolaas. De kinderen van de hoogste klas en een peuterklas zorgden met hun zang en toneel voor een fijne kerststemming in de bejaardensoos in de Polakkers (18-12). De jeugdcie speelde op 11 december voor de Zonnebloem afd.Colmschate, tijdens haar kerstviering, het kerstspel: “De nieuwe kerststal van de pastoor’. De tweede opvoering hiervan (17-12) vond plaats in Harfsen, ook voor de Zonnebloem. En de kinderen van de basisschool mochten op 19-12 van dit leuke kerstspel genieten. De collectantengroep zagen we dit jaar uitgroeien van vier naar zeven leden De nota “Groot Colmschate Morgen” werd aan alle parochianen bezorgd met de uitnodiging mee te denken en mee te werken aan de inrichting van de parochie. Het bestuur wilde met de hele parochie daarover in gesprek komen, te beginnen met de werkgroepen. Deze gespreksronde wilde ze voor 31 januari 1982 afgesloten hebben. Ondertussen werd er gewerkt aan de uitwerking van de procedure. Zo was het geboorte jaar van de Titus Brandsma parochie een enerverend, levendig, inspirerend en hoopvol jaar geworden. Alle reden om blij gestemd Kerstfeest te vieren en dankbaar 1980 af te sluiten. De Commissie kerkelijk centrum Colmschate. De groep die op 29 september 1976 voor het eerst in Het Open Hof bijeenkwam m.b.t. de kerkaccommodatie in Colmschate en de naam kreeg “Cie kerkbouw Oostrik “ bestond toen uit: N.H.kerk: ds.Polhuis, dhr.Klosters,Logt en Protzwam. Ger.Kerk: dhr.Cusell,Warner,Ruitenbeek,van Doorn en Braaksma. RK.Kerk: Schievels,Schrijvers,v.d.Berg,Olthof en Donath. Deze club kreeg na de tweede bijeenkomst in oktober de naam: “Cie. Kerkelijk centrum Colmschate”.Als contactpersonen werden aangesteld: Klosters,Olthof en Cusell. Men dacht aanvankelijk in de richting van een multifunctioneel centrum ( M.F.C.) dat in Groot Douwel zou moeten komen. Op 5 maart 1977 gingen de katholieken uit het Oostrik voor hun vieringen naar de N.H.Kerk.Toen op 8 mei 1978 deze Cie weer bijeenkwam,waren daarbij aanwezig: dhr.Klosters, van Doorn, Cusell,Donath,Velner en pastor Megens.De belangstelling voor een M.F.C. bleek toen al minimaal. De katholieken hadden nog altijd een claim dat bij nieuwe uitbreiding de R.K.Kerk zou worden gehoord of en waar er belangstelling zou zijn voor een stuk grond. Men ging er van uit dat dit benut zou worden voor een gezamenlijk kerkelijk centrum..In oktober besloot men te komen tot een inventarisatie van de ruimtebehoefte Op de bijeenkomst van 28-11-79 bleek dit gedeeltelijk gebeurd te zijn en zou toen aangevuld en afgerond worden.begin 1980. De heer Bouwman zou 30-1-80 deze inventarisatie samenvoegen tot ‘een programma van eisen en wensen’ met het oog op mogelijke aanpassingen van de N.H.Kerk. Dit bleek echter niet één maar drie bruggen te ver. Op de vergadering van 7 mei 80 was dhr.Klosters zelf aanwezig en las een besluit voor van de kerkvoogdij van de N.H.Kerk. Dat besluit hield in dat zij de zeggenschap over het gebruik van de kerk niet met andere kerken wilde delen; geen verbouwing of uitbreiding wilde. Voor de cie. was dit besluit overduidelijk. Het betekende in feite ‘einde verhaal’ rond NH.Kerk. Wel werd nog een volgende vergadering gepland op 16 augustus 1980 in het pastoraal centrum aan de Gildenburg. Alleen dhr.Bouwman kwam toen opdagen. De pastor en dhr.Bouwman dronken samen gezellig een kopje koffie en hebben daarmee deze ‘Cie kerkelijk centrum Colmschate’ feitelijk opgeheven. Een nieuwe “geloofsgemeenschap”. Kan dat? Het nieuwe jaar 1981 werd ingezet met een Eucharistieviering om 10.30 uur in de NH.Kerk Met als thema: ‘Gemeenschap-zijn’? Voor de eerste keer komt na de viering van 3 januari om 17.00 uur het Interim Bestuur bijeen in het pastoraal centrum voor een Nieuwjaars borrel. Maar daarmee was er nog geen ‘gemeenschap’ waarin ‘samen-geloven’ betekende ‘samen verantwoordelijkheid dragen’, ‘Gods volk onderweg’ zijn, al is er wel degelijk een kiem aanwezig. Voor de verdere ontkieming daarvan moest er een nieuwe structuur komen.Maar zoals bij elke organisatie, moest de opbouw daarvan financieel mogelijk gemaakt worden.Vandaar dat het eerste actiepunt van dit jaar werd “Actie Kerkbalans” Gezien het goede resultaat van de eerste keer, begon men er dan ook hoopvol aan. De pastorale werkgroep startte met het verlengen van het mandaat van het Interim Bestuur, omdat dat per 30-12-1980 was verlopen. Samen met de pastorale werkgroep ging het bestuur toen(14-1) aan de slag om de nieuwe parochie structuur te realiseren. De Parochievergadering en Parochiebestuur Hierin diende de werkgroepen en de parochie vertegenwoordigd te zijn. Dit werd door de pastor in beeld gebracht in e en schets rond een vergadertafel. Pastor Groen en stagiaire pastor Putman werden uitgenodigd om de weg te wijzen hoe men het beste de parochie zou kunnen informeren over de keuze van de nieuwe structuur; hoe we er achter zouden kunnen komen wat er in de parochie leefde; hoe we zouden kunnen komen tot een goede keuze van de leden van de parochievergadering; en hoe het parochiebestuur moest samengesteld worden? (febr.-mrt.) Een klein beginnetje van ‘gemeenschap’ viel ook te constateren in de redelijke samenwerking binnen het Liturgisch Beraad dat op 21-2 een jaar functioneerde. Ook in de ontmoeting van schoolteam, oudercie en werkgroep liturgie bij de gespreksavonden over de schoolcatechese. ”SAMEN “ zo luidde het thema van de schoolgezinsviering op 22-2 om 11.30 uur in de NH.Kerk bij gelegenheid van het intern officieel in gebruiknemen van de nieuwe school Daarbij was er voor de kinderen s’middags feest met het optreden van de clown Snappie en s ‘avonds een feestelijke ontmoeting van de ouders, waarbij het team en de ouders ‘Thomasvaer en Pieternel’ ten tonele voerde, die op rijm de officiële opening verrichtte. De officiële opening van het gehele complex ‘De Polakkers’ zou plaatsvinden op Vrijdag 27 februari voor genodigden. Ouderavonden ( 16 en 25 febr.) gingen van start ter voorbereiding van de eerste communie en het vormsel. Hiervoor werden 53 jongens en meisjes aangemeld. In ‘Teken van Leven’, dat een nieuwe redactie had gekregen in Guus Zernitz, mvr.v.d.Berk en Mia Biesterbosch, stond te lezen: “Tot nu toe is het een klein groepje dat voor ons dacht en deed, terwijl het in feite een zaak is van ons allemaal”. Teken van een groeiend gemeenschap besef!! Ondertussen kwamen er vanuit het dekenaat verzoeken om vertegenwoordig(st)ers voor dekenale werkgroepen, voor het bestuur van de St.Bernardusscholen en voor de Stichting ter bevordering van het katholiek onderwijs. Alsof men geschikte mensen daarvoor zo maar uit de mouw kan schudden. Geduld gevraagd dus!! Door bemiddeling van Simon Bos kwam in het weekend van 28 / 29 maart. een koor uit Krommenie bij ons te gast en verzorgde op zaterdagavond de liturgische gezangen met als thema: “Laat je stem horen”. De jeugdcie keek over parochie- en landgrenzen heen en adopteerde Devasagayan, een 17 jarige jongen uit Bombay. Op 10 maart ging de eerste paal de grond in voor de bouw van ’Blauwenoord’. 100ste verjaardag van Titus Brandsma. 23 Februari 1981 was het 100 jaar geleden dat pater Titus werd geboren.Natuurlijk mocht de parochie daar niet zo maar aan voorbij gaan. Bovendien was dit een gelegenheid om meer bekendheid te geven aan de persoon van pater Titus binnen de parochie en wat hij voor de parochie kon betekenen. Door het openingsfestijn van de school, werd de herdenking van deze verjaardag verschoven naar 28 februari. Pater Felix o.carm.werd uitgenodigd om op 17 maart zijn verhaal over Titus te komen vertellen, dat in de tweede helft van de avond werd toegelicht met 120 dia’s. Het Interim Bestuur werkte ondertussen verder aan de vorming van een parochievergadering: Hoe moet de verkiezing plaats vinden? Hoe gaat het stembiljet er uitzien? Hoe garanderen we continuïteit? Wie is beschikbaar om met verschillende groepen in gesprek te gaan bij de presentatie van de nieuwe structuur Er werd een praatpapier opgesteld en een planning van de bijeenkomsten gemaakt (29-4) Ook vond er overleg plaats met het bisdom(19-2) m.b.t.de kerkaccommodatie. Voor dit overleg ging op 5-2 een schrijven uit van het bestuur met een begeleidend ‘praatpapier’ over dit thema. Dat er een accommodatie moest komen stond buiten kijf. Maar wanneer,waar en hoe? Door contacten met het gemeente bestuur kwamen twee mogelijkheden in het vizier: 1. Participatie in een te bouwen scholencomplex in Zuid. In overleg met het schoolbestuur van St.Bernardus bleken hieraan echter zoveel beperkingen te zitten, bv. T.a.v.door de weeks gebruik voor rouw en trouw e.d., dat het bestuur hier zeer sceptisch tegenover stond. 2. Huur van het winkelcentrum (4=6). De gemeente wilde al vóór 1 maart hierover een antwoord van de parochie.Deze mogelijkheid schiep ruimte en grote voordelen. Er zat echter een risico aan: de huurgarantie ging niet verder dan 1 januari 1987 in verband met het bestemmingsplan dat op dit gebied lag nl. een N.S.station. Durven bisdom en parochie dit risico te nemen? Met noodzaak tot die tijd alle andere mogelijkheden voor een kerkvoorziening in Colmschate open te houden? Jan en Suze Klein Swormink, die hun grond opgeslokt zagen door de gemeente, besloten met hun kinderen te gaan emigreren naar Canada. Hen werd door de school en de parochie een afscheidsavond aangeboden omwille van hun vele verdiensten voor school en parochie. Van deze gelegenheid kon de voorzitter van het Interim Bestuur mooi gebruik maken om mee te delen dat: a) er gesprekken gaande waren met de werkgroepen over de nieuwe parochiestructuur en hij hoopte eind dit jaar de eerste verkiezingen te kunnen houden van Parochievergadering/bestuur. b) de toewijzing van de grond door de gemeente Deventer aan de parochie wel zou lukken, waarbij de vraag nog open is tegen welke prijs. c) er (1-6-81) een moeizaam onderhandelingsgesprek is gevoerd in Zeist met Sperwer BV over de aankoop van de noodwinkel (4=6); aan dit gesprek namen deel Wim Brinker,Fred Velner en de pastor .Hun vraagbod bedroeg liefst f.60.000 . Groep 8 van de basisschool ging van 24-27 juni op kamp in Otterloo ter afsluiting van hun basisperiode. Frans Geuskes ging meedoen met de werkgroep Jeugd, samen met Jeanette Zernitz en Gerda Oude Nijhuis. Op 1 juli vierde de parochie haar eerste verjaardag; tevens de trouwdag van bloemist Paul Hafkamp en Betsy Woessink. 2 juli kwam de aankoop rond van het winkelcentrum tegen de prijs van f.30.000, waarmee ook het bisdom akkoord ging. Een oproep voor vrijwilligers die de herinrichting van de noodwinkel tot noodkerk ter hand wilde nemen, bracht op 16 juli ( Carmelfeest!) 40 mensen samen,die hieraan wilden meewerken. Op elk gebied was een vakman beschikbaar: Electra: van Koulil en Freddie Bottenheft. Gas en water: Hulsebos en Emiel Hilgers. Timmeren: Gerrit Kolkman en Gerrit Slinkman. Vloerbedekking: Henk Kemerink. En een leger van dames en heren voor schilderen, schoonmaken, naaien etc.Een klein groepje begon al terstond met het schilderen van de buitenkant. Er werd een werkcie geformeerd, die op 27-7 en 27-8 bij elkaar kwam om een werkplan op te stellen. Op 2 september werd er een taakverdeling gemaakt en ging men aan de slag. Er werd zo hard gewerkt - Henk Koel was er bv.actief van de vroege morgen tot de late avond- dat men op 19 september al het pastoraalcentrum aan de Gildenburg vaarwel kon zeggen en het nieuwe onderkomen in gebruik nemen. Het gebouwtje aan de Gildenburg kon men gelukkig heel gunstig overdoen aan Stimadizo, die deze ruimte ging gebruiken voor het maatschappelijk werk. De parochie beschikte toen over een prachtige ruimte om de geplande parochieavonden te houden - 5 in getal- over de nieuwe parochiestructuur. Deze avonden werden natuurlijk ook aangegrepen om de nieuwe kerkruimte, waarin nog volop gewerkt werd, te bekijken. Tijdens de vierde avond werd er bij de bezichtiging van de kerk spontaan door een der parochianen ( H.Koel) een actie gestart om stoelen, waarvan er twee opzicht stonden, te verkopen om zo de kosten van de verbouwing te drukken. Deze stoelenactie werd een groot succes. In september werd de werkgroep gezinsviering in het leven geroepen. Hun eerste viering, op 10 oktober, kreeg als thema: Ruimte. De kindercrèche kreeg 2 nieuwe medewerksters in Ingrid Albers en Anita Slinkman, die de plaats innamen van Monique en Susan. De werkgroep jeugd presenteerde in T.v.L. het definitieve programma voor de schoolverlaters t/m januari. Een poging tot kadervorming door het starten van een basiscursus liturgie leverde slechts een kandidaat op. Blijkbaar was men daar toch wat te snel mee (28-10) Gezien de vorderingen van de herinrichting van de supermarkt tot kerk en de verzekering dat de ruimte met Kerstmis gebruiksklaar zou zijn, werd in het Liturgisch Beraad overlegd hoe men samen Kerstmis zou gaan vieren, nu over eigen ruimte en tijd beschikt kon worden. Er werd besloten geen nachtmis te houden, maar om 20.00 uur een gezinsviering, gezien de samenstelling van de parochie op dat moment. Op de eerste Kerstdag zou het koor de Eucharistieviering opluisteren met de uitvoering van de mis van Brückner. Acht december was de DAR (dekenale adviesraad) in Colmschate te gast om met de nieuwe parochie en parochiehuis kennis te maken. Bij deze bijeenkomst werd tevens de nieuwe deken gekozen, te weten G.v.Oostrum. Begin december verscheen een “verkiezingsnummer” waarin het waarom en hoe van de verkiezingen uiteengezet werd en de parochianen werden opgeroepen vooral toch mee te doen. Op 15 december vond de eerste verkiezing plaats van de Parochievergadering. De uitslag hiervan was als volgt: Wim Brinker Simon Bos Henk Aarnink Guus Zernitz Leo Oude Nijhuis Henk Kemerink Henk van Uitert Ellie Brinker Josè von Weyhrother Wilma Krabbe Gisela Permentier Han Prins Carla Gerretsen Ria Heitling. Deze gekozen leden werden aan het bisdom ter benoeming voorgedragen. Daarna zou uit hun midden het Parochiebestuur gekozen worden. Op school hield men voor de eerste keer een “maandsluiting”, een gezamenlijke viering van alle kinderen in de centrale hal. In het kerstnummer van T.v.L, gaf elke werkgroep een “Teken van Leven” met een terugblik, een hartenkreet,een oproep, signalen van een groeiend gemeenschapsbesef !! Natuurlijk had men nu ook volop de ruimte om op eigen wijze dit voor de parochie zo belangrijk jaar, in grote dankbaarheid te beëindigen. Vietnamese Parochianen. Sinds augustus 1980 hadden zich in onze parochie enkele Vietnamese gezinnen, bootvluchtelingen, gevestigd. Twee zusjes Thi en Oanh Vu en hun broertje Binh woonden recht tegenover ons pastoraal centrum. aan de Gildenburg. Al was de taal een grote barrière, toch groeide er snel contact, zo zelfs dat Thi al heel gauw de tolk en contactpersoon werd voor de pastor en daarmee de contacten met de andere Vietnamesen bevorderde. Zo kon hij met hen tot de afspraak komen om op iedere tweede Zondag van de maand met hen Eucharistie te vieren in hun eigen taal en zo ook helpen hun eigen cultuur niet te verliezen. Aan de Doornenburg woonden Bui van Han en Nguyen Thi Oanh. Op 1 augustus 1981 kon men hen als bruidspaar naar de N.H.Kerk zien wandelen om daar hun huwelijksverbond te vieren. Een Vietnamese pastor, ook vluchteling, kwam naar Colmschate om in deze viering voor te gaan, daarbij geassisteerd door pastor Megens. Het was fijn te constateren dat zij zich in onze parochie al aardig thuis begonnen te voelen. Een jaar later, ook op 1 augustus, mocht men opnieuw getuigen zijn van een Vietnamees huwelijk Boven de deur van een van de bij-ruimten werd een bord aangebracht met daarop in grote letters: TAN HON. Het gaf aan dat hier een bruiloft gevierd werd. Oanh Vu , uit onze parochie, en Nguyen, student in Enschede, vierde in de Titus Brandsma kerk hun huwelijksverbond. Zo’n 70 tot 80 Vietnamezen waren hiervoor naar Colmschate gekomen.. Tijdens de receptie werd door het parochiebestuur aan het jonge bruidspaar een passend cadeau aangeboden. Zij gingen wonen in Hengelo (o) , later in Apeldoorn en in 1998 in Almere.Van dit huwelijk werd door journalist en fotograaf Jan van Dendren een reportage gemaakt voor het tijdschrift ’Panorama’. Voor Thi Vu betekende dit huwelijk dat zij met haar broertje Binh alleen achterbleef in Colmschate. Thi wilde graag werken, maar wat? Op 17 augustus had de pastor een gesprek met Theo van Essen om haar in de opleiding te krijgen voor ziekenverzorgster. Dat lukte. Op 19-8-1982 kreeg de pastor een hele kloostercommuniteit uit Tilburg, waar zijn zus overste was, op bezoek om ons noodkerkje te bezichtigen.Tussen de middag werden de zusters getrakteerd op een Vietnamese maaltijd, verzorgd door Thi Vu. Drie dozen vol goede bruikbare lappen stof hadden zij meegebracht om de Vietnamezen te helpen. En zij waren er blij mee! Toen Thi vernam dat haar hartsvriend in Amerika terecht gekomen was, wilde zij daar ook graag naar toe om hem na zoveel jaren weer terug te zien. Samen met Thi trokken de pastor en Wim Brinker op naar de ambassade ter verkrijging van een visum. Met heel veel moeite en geduld lukte het voor haar een toeristenvisum binnen te halen. De geldigheidsduur daarvan was zeer beperkt. Hoopvol stapte Thi in het vliegtuig richting Amerika.Opgelucht en gehuwd kwam zij terug in Nederland. Opnieuw moest er een visum aangevraagd worden, maar nu voor emigratie.Dit vroeg weer veel geduld; maar uiteindelijk kwam toch het definitief verlof.In 1997 mocht de pastor, bij het huwelijk van haar broertje Binh, haar hele gezin met 6 kinderen, ontmoeten. En dat was een blij weerzien! De Titus Brandsma Parochie was ondertussen zo’n ontmoetingsplaats geworden voor de Vietnamezen, dat bij de oprichting van een Vietnamese Parochie voor Oost Nederland,de Titus Brandsma Kerk ook hun parochie kerk werd. 1982. De voorgedragen kandidaten voor de eerste parochievergadering van de Titus Brandsma Parochie werden allen door kardinaal Willebrands benoemd per 1 januari 1982. Op 7 januari kwam deze nieuwe club voor het eerst bijeen, en kozen zij uit hun midden het eerste Parochiebestuur: Voorzitter: Wim Brinker Secretaris: José von Weyhrother Penningmeester: Fred Velner lid/ vice voorz. : Simon Bos In een brief d.d.22-2-82 werd ook deze keuze door de kardinaal gehonoreerd met hun benoeming.Hiermee werd meteen de periode van het Interim Bestuur en de pastorale werkgroep afgesloten, die in de voorbereidingsperiode heel wat belangrijke initiatieven hadden genomen en ten uitvoer gebracht. Vanzelfsprekend werd op die eerste bijeenkomst van de Parochievergadering met grote dankbaarheid teruggekeken op deze periode.Een parochiebestuur dat op democratische wijze haar functie zou gaan vervullen was gerealiseerd.De jonge parochie stond nu, structureel compleet, in de startblokken om de verdere opbouw van de geloofsgemeenschap in Colmschate ter hand te nemen. Daartoe werd deze leidinggevende club op zondag 21 maart tijdens de Eucharistieviering officieel aan de parochie voorgesteld. Eerst lagen er voor het bestuur nog enkele zakelijke activiteiten die afgehandeld diende te worden. Er moest een besluit genomen worden over de bestemming van de ruimten, waaraan op dat moment nog volop gewerkt werd om ze gebruiksklaar te maken. Het orgel, dat op proef was geplaatst voor de eerste viering en dat het koor graag wilde behouden ?! Bij het financieel overleg was het bestuur gezegd om maar eens voorzichtig te beginnen met een piano, want voor een orgel was er geen geld.. Voor een goede piano eigenlijk evenmin. Dan was er nog de actie “Kerkbalans”, een vergaderschema, het maken van een huishoudelijk reglement en het aanbrengen van geluidsapparatuur in de kerk, Er werd gedacht over een actieplan om het grote tekort te kunnen aanvullen.Aan de echte pastorale taak kwam men nog niet toe! Wel werd er al in de tweede bijeenkomst op 10 februari over gedacht een extra vergadering te beleggen aangaande de werkwijze en doel van de Parochievergadering. De medewerker van het bisdom, die daarover toelichting zou kunnen geven, liet echter verstek gaan..De woensdag werd vastgesteld als vaste vergaderdag. Simon Bos zal de parochie gaan vertegenwoordigen in de DAR. Ria Heitling, lid van de oudercie, zou dat doen in de Stichting St.Bernardusscholen. Besloten werd de nieuwe liederenbundel ( G.v.L.) aan te schaffen i.p.v. de huidige zondagsboekjes, waardoor er een ruimere keuzemogelijkheid kwam t.a.v. de liederen bij de vieringen. In de vergadering van 10 maart werd de begroting 1982 goed gekeurd, alsook het huishoudelijk reglement. Gezien de toen bekende financiële basis en de toezegging van het koor om het ontbrekende bedrag d.m.v. acties aan te vullen, ging het bestuur akkoord met het voorstel het proeforgel te kopen. Bovendien zou het bestuur bezien of er nog ergens geld te vangen was. Er werd een werkgroep ‘feestweekend’ in het leven geroepen om de officiële in gebruiknamen van de noodkerk en pastoraal centrum te vieren. Op Zaterdag 15 mei vond er een Eucharistieviering plaats waarbij kardinaal Willebrands voorging.Hierbij hield hij een preek waarin hij aandacht schonk aan Titus, de leerling van Paulus en aan Titus Brandsma. Daarna bestond er gelegenheid het pastoraal centrum te bezichtigen en traden er enkele gastsprekers op o.a. loco-burgemeeste Duimel, de directeur van ‘De Gelderlander’, die het glas-in-loodraam van Titus Brandsma aanbood, deken van Oostrum en kardinaal Willebrands.Dit alles onder het genot van een hapje en een drankje. Zondag 16 mei werd er nog een ander feest gevierd: het zilveren priesterfeest van pastor Megens. Dit feest was door de omstandigheden van verbouwing e.d. uitgesteld. Na de viering werd bij de receptie aan de pastor een reis naar Israël aangeboden, welke hij in oktober 1983 ook gemaakt heeft. s ’Middags was het ’open huis’, een grandioos feest, waarbij vooral de jeugd van zich deed spreken. De Parochievergadering had besloten een aparte bijeenkomst te houden, ergens buitenshuis, o.l.v. Ton Hogema om beter zicht te krijgen op de taak en het doel van de Parochievergadering. Van vrijdag 28 mei t/m zaterdagmiddag 15.00 uur verbleef de Parochievergadering/bestuur daartoe in Eefde, in huize ’Het Spijk’ Men leerde er elkaar anders en beter kennen. Men kreeg er een beetje zicht op wat het leiding geven aan een parochie betekende. Een opmerkelijke gebeurtenis, als gevolg van de ervaring van een prettige samenwerking bij de verbouwing van de noodwinkel, was de doopviering van Rudy van de Graaf op het feest van Pinksteren. De vierde bijeenkomst van Parochievergadering (P.V.) besloot dat de kosten van een cursus t.b.v.de parochie in aanmerking konden komen voor een vergoeding door de parochie. Wim Brinker en José von Weyhrother gingen zitting nemen in het bestuur van de Stichting ter bevordering van het R.K.Onderwijs in Deventer. Hun inbreng in dit bestuur had tot gevolg dat er werd besloten de Deventer parochies een jaarlijkse subsidie te verlenen van f.1000 voor het jeugdwerk. Voor het eerst ook kwam het thematische onderwerp in de vergadering aan de orde naar aanleiding van een bisschoppelijke brief: “De taak en bevoegdheden van pastoraal werk(st)ers”. Geen gemakkelijk onderwerp, maar het was goed om er kennis van te nemen en te ervaren hoe moeilijk het is als gelovigen zo’n thema met elkaar te bespreken. Op 8 juli ging het hele parochiebestuur naar Utrecht om de meerjaren begroting met het bisdom en dekenaat door te nemen. Deze vergadering was door het parochiebestuur goed voorbereid. Ze had de agenda met de stukken van te voren opgestuurd naar het bisdom.Aan de orde kwamen: - De conceptbegroting ‘81 - ‘85; met de conclusie dat er de eerst komende 5 jaren tekorten zullen zijn, die niet door de parochie alleen zullen kunnen worden weggenomen. Volgens de prognose zou Groot Colmschate in 1985 elfduizend inwoners tellen en dat zou ruim 2000 katholieken betekenen. Maar dat aantal wordt nog lang niet gehaald. Eind 1981 telt de parochie nog geen 400 ingeschreven katholieken. - De kerkaccommodatie. De huur van de grond is geen 15 maar 10.000 geworden, Wel zal het huurcontract 31-12-85 aflopen. Wat daarna? - Aanschaf van het orgel. In maart (18-3) heeft de P.V. in principe besloten over te gaan tot de koop van het op proef staande orgel, omdat men door giften,subsidies,en acties, met name door het koor, deze aanschaf kan dekken. Kan het bisdom hiermee akkoord gaan? - Een terugblik op de officiële ingebruikname van de noodkerk door kardinaal Willebrands. - Het weekend van 28/29 mei met de Parochievergadering o.l.v.Ton Hogema. Het was een heel nuttig en zinvol overleg, al deed zich bij deze gelegenheid een incident voor.De dekenale financiële adviseur - nog maar pas aangetreden- nam het de parochie kwalijk dat ze het op proef staande orgel had gekocht, en dat dat geld niet gestoken was in de exploitatie van de parochie. Dit werd de pastor toch te gortig. Hij liet dit ook heel duidelijk merken. Dit geld voor het orgel was helemaal bijeengebracht door de actie van de koorleden en door fondsenwerving door het bestuur, zo zelfs dat er nog geld overbleef. Er werd dus geen cent aan besteed uit de algemene middelen Al met al werd de begroting voor 1982 door het bisdom goedgekeurd en was de gevraagde solidariteitsbijdrage van het dekenaat duidelijk. In de vergadering van de PV van 16 juni besloot men iets te gaan doen aan de kadervorming, om het werken in de parochie te vergemakkelijken. Ook was men van mening dat men de 40ste sterfdag van Titus Brandsma op 26 juli, niet ongemerkt voorbij mocht laten gaan. Maar hoe? Op 15 september lag daarvoor een concreet plan op tafel en kreeg de goedkeuring van de PV. Er werd een rooster van aftreden vastgesteld om een aftreden van alle PV-leden tegelijk te voorkomen en de continuïteit te waarborgen. Afgesproken werd er om op 24 november een avond te organiseren voor alle leden van de werkgroepen, om elkaar te leren kennen en de onderlinge band te versterken. De pennm. en de vertegenwoordigster van het invitatieteam gaven te kennen per 1 januari 1983 te zullen aftreden. De plaats van Ellie Brinker zou worden ingenomen door Tineke ten Bulte;voor penm. zouden kandidaten gezocht worden. In de laatste PV vergadering van dit jaar, 17 november 1982, besloot men over te gaan tot de aanschaf van een nieuw stencil apparaat voor T.v.L.De pastor wist ergens geld te vinden om dit mogelijk te maken. Henk Koel en Gerard Slinkman hadden er voor gezorgd dat er een stevige tafel voor kwam, waarop er makkelijk mee gewerkt kon worden. Op 28 december stond die nieuwe apparatuur er al.Voor de verzorging van T.v.L was dit een geweldige vooruitgang. Voor een enkele kopie kregen we via de school de beschikking over een tweedehands kopieerapparaat, In januari 1983 zou er een extra vergadering worden belegd om zich te bezinnen op de taak van de PV, als gevolg en voortzetting van het verblijf in Eefde en om te bezien hoe men aan de eigen identiteit van de parochie kon werken. Het programma voor de werkgroepenavond werd nog eens bekeken. Tenslotte werd Trees Pelgröm gekozen als opvolgster van Fred Velner als penm. Zij ging per 1 januari 1983 deze taak op zich nemen. Maar er gebeurde dit jaar nog veel meer dan alleen op bestuurlijk niveau. DE INRICHTING VAN HET PASTORAAL CENTRUM. Natuurlijk gingen de meubels van de Gildenburg mee naar het nieuwe centrum.De gemakkelijke stoelen van het zitje in de kamer van de pastor waren afkomstig uit het klooster van de Carmelieten.Ook het harmonium, dat nog al eens van plek veranderde met de wisseling van de repetitielokaliteit van het koor o.a. in de fabriek van Velner, café van Annie Starink en de Kuip.Het kleine lange tafeltje kwam van de fam.Velner. Wat nieuw was aangeschaft waren: de vergadertafels en stoelen en het bureau van de pastor. Maar toen de andere ruimten en de kerk. Stoelen, waar haal je die vandaan? In de Nieuwstraat stond het oude ziekenhuis, later tehuis voor gerepatrieerde en nog later : Gildenhotel. Dat tehuis kwam vrij door het vertrek van de gerepatrieerde uit Indonesië.Misschien zouden daar wat stoelen te halen zijn, uit de kapel? De pastor ging er eens kijken. De stoelen stelden teleur; er waren er veel te weinig. Een aanvulling van dezelfde stoelen zou te duur worden. Wat hij er wel vond en - pro Deo - meekreeg, was het altaar, een orgeltje en drie grote kerstbeelden: Maria, Jozef en een kribbe met het kind. Het tabernakel was al verhuisd naar de Worp…dus zou men daar wellicht iets voor Colmschate hebben. In januari stond inderdaad het oude tabernakel van de Worp in Colmschate. Door Henk Koel werd het tabernakel opgeknapt zodat het bruikbaar was. De stoelen in de kerk werden nieuw aangeschaft - 300 stuks - en met een actie verkocht door de parochianen aan de parochianen. De geluidsinstallatie werd door Freddie Bottenheft aangeschaft en met medewerking van Kees van Koulil en Gerard Pelgröm aangebracht. Op 6 februari was alles klaar. Het bezoek van burgemeester Zuidwijk uit Raalte op 11 februari gaf goede hoop dat een subsidie van het Anjerfonds t.b.v.het orgel er wel in zat; en dat gebeurde ook. En terwijl men druk aan het opbouwen was, bleken op 20 februari ook afbrekers bezig geweest te zijn met een poging tot inbraak in wat voorheen een bar was geweest.Voor de inrichting van deze ruimten ( voorheen bar en bank) hadden we nog niets. Op 3 maart las de pastor in ‘Carmelnieuwa’ dat er in het klooster van de Carmelieten in Oss vanwege de verkoop heel wat meubels beschikbaar waren. Confraters, die belangstelling hadden, konden gratis terecht. Pater Megens o.carm. had volop belangstelling, dus meteen een telefoontje naar Oss. 10 Maart reden Fred Velner en de pastor naar Oss om te kijken. Op 17 maart waren zij weer in Oss, maar toen met een grote vrachtwagen. Vijf grote tafels, 26 goede stoelen, 2 koffiezetapparaten, een boekenkast met daartussen een lectuurschap, enkele kasten, een elektrische klok, fietsrekken werden ingeladen. Tenslotte ging ook nog mee de kerkklok uit de kerk, waarin de pastor gedoopt,gevormd werd en in 1956 zijn eerste H.Mis had opgedragen in zijn parochie. Deze klok droeg de naam: Jozef. Bij de bouw van de nieuwe kerk was er verschillende keren gezegd dat deze klok een plaatsje moest krijgen. Op de tekening stond die ook aangegeven. Maar toen de architect eens naar de klok ging kijken, moest hij vaststellen dat de klok voor die plek veel te zwaar was. Hij had waarschijnlijk een ijscobelletje in gedachten gehad. Jammer, want er zat nog een prima geluid in. Dat hadden Henk Koel en Gerard Slinkman op een primitief gebouwde klokkenstoel uitgeprobeerd. Maar misschien zal de klok ooit nog eens zijn functie vervullen. Bij Slinkman thuis wacht hij daar op. In ieder geval waren met deze aanvoer uit de Osse Carmel alle ruimten aardig van meubels voorzien. Voor ‘t Honk - zo werd de voormalige bar gedoopt - had men kleine tafeltjes en stoeltjes nodig voor de kabouters. Hiervoor klopte men aan bij de St.Bernardusschool, en met succes! Op 22 april kwam er een glas-in-lood-raam aan uit Nijmegen met de beeltenis van Titus Brandsma. Dit was afkomstig van ‘De Gelderlander’ waar Titus destijds geestelijk adviseur was. Er zat geen lijst omheen. Daarvoor zorgde Gerard Slinkman. De firma David aan de Mr.de Boerlaan versierde deze lijst met een mozaïek van steentjes. Het raam kreeg een plaats in de hal van de kerk. Een ingebouwde TL-buis zorgde voor het noodzakelijke lichteffect. De dag van de officiële ingebruikname van de kerk naderde.Op 10 mei werd de luifel voor de hoofdingang aangebracht. Toen s ‘avonds om 23.15 uur de luifel er stond, vond de pastor dat daarop gedronken moest worden; en die dronk was dubbel en dwars verdiend. Het laatste wat nog gebeurde, was het plaatsen in grote letters de naam: TITUS BRANDSMA. In de hal van de kerk werd een bord - een restant van de 4=6 winkel - geplaatst, waarop alle activiteiten van de komende week konden worden aangegeven. In het pastoraal centrum werd een copybus opgehangen. Al spoedig na het openingsfeest kwamen de gebreken aan het licht. Henk Koel constateerde op 6 september dat een dwars-afdekbalk bij het toilet van het pastoraal centrum verrot was.Op 13 september werd die verwijderd, als mede de zwam onder het toilet. Ook achter in de kerk bleek een rot stuk te zitten dat nodig vernieuwd moest worden. Zondagmorgen 19 september kwam de pastor via het keukentje het pastoraal centrum binnen en wist eerst niet wat hij zag. Maar al gauw werd hem duidelijk dat een van de panelen van de achterwand verzakt was. Hij sloeg alarm bij Henk Koel en nog diezelfde zondagmiddag ging hij met Slinkman en Velner samen aan de slag. Het lukte hen dat paneel weer in de voegen te krikken. Daarmee was echter de ellende nog niet voorbij; Integendeel. Ze ontdekten toen ook dat de hele draagbalk rot was. Dat was het begin van een langdurige klus om alle dwarsbalken van voor- en zijkant te vernieuwen. Ook dat lukte hen en zelfs zonder ook maar één ruit te laten barsten. Wel moest de wand aan de achteruitgang van stutten worden voorzien om te voorkomen dat deze opnieuw van de draagbalk zou afschuiven. Later, bij de aanleg van het parkeerterrein, zouden we hier nog een andere grap mee beleven. Op heel wat terreinen waren er in 1982 al werkgroepen actief: DE JEUGD. De werkgroep ‘Jeugd’ organiseerde een uittocht naar Lochem om daar het avontuur van de ‘Witte Wieven’ te beleven. In het wekend van 13-14 februari ‘82 gingen zij naar Raalte. Daar vierden zij samen met de lichamelijk gehandicapte kinderen van de B.E. (Bijzondere Eisen) scoutinggroep St.Joris Overijssel - waarvan de pastor aalmoezenier was- het carnavalsfeest. En op 24-25 april kwamen deze kinderen naar Colmschate om hier met de jeugd een leuk weekend door te maken. José von Weyhrother moest deze werkgroep verlaten omdat zij benoemd werd tot secretaris van het parochiebestuur.In haar plaats kwam Marian Geuskes en Ineke van der Stelt. 21 Kinderen begonnen aan de voorbereiding van hun eerste communie, welk feest zij op 13 juni samen zouden vieren. De kindercrèche, die tot nu toe alleen op zaterdag functioneerde, zette voortaan ook op zondag de deuren open, te beginnen met eerste paasdag (11 april) Op 8 juli sloot de werkgroep ‘jeugd’ haar activiteiten af. De werkgroep ’Gezinsviering’ , die nu een jaar draaide, bestond uit: Drea de Jong, Riek Kempers, Jenny Willems en Kitty Hagen. Zij dachten er over om vaker een schoolgezinsviering te gaan organiseren omdat daar hun inziens behoefte aan was. Ze zochten daarvoor nieuwe medewerk(st)ers. HET KINDERKOOR Henk Koel, met zijn ‘gouden handen’ waagde het ook met een kinderkoor te beginnen. 13 September ging hij met 12 kinderen van start. Dat aantal groeide snel uit naar 19. Zondag 24 oktober zongen ze voor het eerst bij een doopviering. Na afloop werden de kinderen door een tevreden dirigent getrakteerd op patat, een kroket en limonade. En of dat werd gewaardeerd? ! Ze repeteerden iedere Maandag om 16.00 uur. Op 16-10-82 begon de ‘Schoolverlatersgroep’ aan een nieuw seizoen met een puzzelwandeltocht in de bossen. Jammer genoeg moest Ineke van der Stelt de groep verlaten en Gisela gedeeltelijk.Rosalien la Rute reikte echter de helpende hand. Tot Kerstmis had men het programma klaar, waaraan 16 kinderen meededen. De werkgroep ‘Schoolgezinsviering ‘ kreeg ondersteuning van Marian Eykelenkamp.Zij werkten samen met het schoolteam. De schoolgezinsvieringen werden verschoven van zaterdag naar De Dag des Heren, de zondagmorgen, Op school werd klassikaal kerstfeest gevierd. Er werden kerstbakjes gemaakt voor bejaarden, zieken en alleenstaande mensen.Er werd een inzameling gehouden voor Polen en s’middags werd het feest besloten met een gezamenlijke broodmaaltijd. Dit jaar werden twee hulpbisschoppen, Niënhaus en Kok, gewijd. Als parochie ontving men een uitnodiging om daarbij aanwezig te zijn. Men vond in het bestuur dat het goed zou zijn als daarbij ook de jeugd vertegenwoordigd zou zijn.. Namens de Titus Brandsma parochie ging de 17 jarige Koen Velner.Hij vertelde bij zijn terugkomst dat Mgr. Kok tot driemaal toe de mijter van zijn hoofd liet vallen, maar gelukkig verloor hij het hoofd niet! SCOUTING Al vaak was aan de pastor gevraagd of er in de nieuwe wijk geen Scoutinggroep was.Graag zou de pastor daarmee willen beginnen. Zijn ervaring van vele jaren als districtsaalmoezenier had hem geleerd dat de eerste vereiste daarvoor was: GOEDE LEIDING! En die kwam er als een geschenk uit de hemel. Op 26 februari 1982 zaten er zes mensen in het pastoraal centrum rond de tafel om te komen tot de oprichting van een scoutinggroep. En dat waren: Ans en Louis Maathuis, die in Twello volop in het scoutingwerk actief waren geweest; Emiel Hilgers uit Colmschate,ook geen onbekende met deze vorm van jeugdwerk, en Jenny en Jos Thimister, die wel wilden meedoen maar nog geen enkele ervaring hiermee hadden; en de pastor, nog steeds aalmoezenier van de B.E.groep.Al heel gauw sloten ook Ellie en Ton Simons zich bij deze club aan. Toen de pastor op 2 april voor een doopgesprek op bezoek was bij de fam.Roeloffsen, merkte hij dat Joke een heel actief scoutinglid was geweest in Apeldoorn. Het lukte de pastor na afloop van het doopgesprek Joke opnieuw enthousiast te maken en haar mee te krijgen naar het pastoraal centrum en daar kennis te laten maken met de kers verse leidinggroep. Zij sloot zich aan bij de te formeren staf. Waar een doopgesprek al niet goed voor was! Maar er moest toen nog veel geregeld worden. Over de naam van de groep werden ze het heel snel eens: Titus Brandsma Groep. Ter kennismaking richting parochie kwam het jongerenkoor uit Twello, waar Ans en Louis ook lid van waren, in Colmschate om de liturgische gezangen te verzorgen en werd er een collecte gehouden om wat startgeld voor de groep te hebben (6 juni). Op 4 juli kwamen de Rowans van Twello, die op het kerkplein een mooi stuk pionierwerk neerzetten. S’middags presenteerde de staf zich voor belangstellende kinderen, waarbij Piet Jansen, de districtsvoorzitter, een woordje sprak ter opening. Daarna konden de ouders en de kinderen zich aan de hand van foto’s en dia’s een beeld vormen van wat scouting deed.Die dag gaven zich 15 kinderen op als lid en was de groep een bestaand feit geworden. Na de vakantie zou de groep gaan draaien. Kabouters en welpen hielden op 3 en 4 september hun eerste bijeenkomst. De herdenkingsdag van de 40ste sterfdag van Titus Brandsma op 14 november was een prachtige gelegenheid om de officiële oprichting van de Titus Brandsma groep te vieren. Bij deze officiële installatie waren verschillende andere scoutinggroepen uit Deventer vertegenwoordigd. De heren Steffin, ten Berge en Rinkes stelden zich kandidaat voor een op te richten Stichtingsbestuur.Op 12 juli werd een Interimstichtingsbestuur gevormd, waarvan Chris Steffin de voorzitter werd; Mathieu Bruinenberg secretaris en Ans ten Berge penningmeester en Jules ten Berge lid. Het definitieve Stichtingsbestuur kwam op 8 december tot stand: