Feestelijke afsluiting restauratie en herbouw van de afgebrande toren R.K.Kerk Wijhe

Zondag 3 juni 2011.
Alle plaatsen in de kerk waren bezet. Op feestelijke  wijze werd de restauratie van kerk en pastorie en de herbouw van de op 1 januari 2011 afgebrande torenspits afgesloten. Begonnen werd met een eucharistieviering met als thema "Vernieuwd de toekomst in !". Pastoor Skiba: Vernieuwd niet alleen van buiten maar ook van binnen. Ik ben blij dat we met zoveel mensen samen dit feest mogen vieren. Aan het eind van de viering werd een speciaal lied gezongen getiteld "luidende klokken". Dit lied is geschreven door René Winkes. Tijdens het zingen van dit lied luidden alle klokken van de kerk. Na de viering mochten kinderen ballonnen oplaten met daaraan wenskaartjes. Veel ballonnen gingen helaas de lucht niet in. Hierna volgde een receptie in het Klankbord. Vele sprekers voerden het woord waaronder de burgermeester, de heer Strien. 
Vanaf 14.00 uur heeft ieder kunnen genieten van het concert in de kerk. Begonnen werd met orgelspel door Casper Rodijk op het Maarschalkerweerdorgel. Hij liet alle mogelijkheden van dit orgel horen.
Het optreden van de Melodies vond iedereen zeer geslaagd evenals het pianospel van Bas Bosman en op trompet Frank Elshof. Al met al een zeer geslaagde dag.
Dank aan iedereen die hieraan zijn/haar medewerking heeft verleend.

Prijswinnaars kleurwedstrijd:
Groep 1:  Ypke Kranendijk 
Groep 2:  Madelief van der Hoeven    
Groep 3:  Bram van de Pol    
Groep 4:  Elise Hut    
Groep 5:  Sem Nijlant    
Groep 6:  Amber van Dartel 

Klik hier voor foto's van de eucharistieviering en de receptie.
De foto's van het concert kunt u hier bekijken.
De film van de plechtige eucharistieviering kunt u bekijken door hieronder op ► te klikken. Deze film is ook in HD te bekijken. Klik tijdens het afspelen op kwaliteit wijzigen (radertje) rechts onder- en verander deze in 720pHD.
 

Hieronder kunt u het optreden van de Melodies bekijken. 

Oecumene op de bouwplaats

Oecumene op de bouwplaats

“Je gelooft in God en respecteert elkaar ”

Nieuwjaarsdag 2011 staat in hun geheugen gegrift. Om 7. 45 uur wordt Harrie van Munster gebeld, die snel contact opneemt met zijn maat Gerrit van der Streek: “De torenspits staat in brand!”

Harrie is woonachtig in Wijhe en vader van twee volwassen kinderen. Gerrit is woonachtig in Herxen en vader van vier volwassen kinderen. Het zijn twee rasechte bouwvakkers in hart en nieren.Ze werken als echte allrounders al 32 jaar samen op diverse bouwprojecten en bij verschillende bouwbedrijven. Momenteel zijn ze al weer vele jaren werkzaam bij bouwbedrijf Paul Hardonk Bouw te Deventer. Bij hun ‘25-jarig ‘jubileum als koppel werden ze door hun echtgenotes in de bloemetjes gezet. Wielrennen en schaatsen zijn hun grote hobby’s.

Als het even kan schaatsen ze in de winter op de Herxer kleigaten en soms op de Weisensee in Oostenrijk.

Daarnaast zetten ze zich al jaren in voor het goede doel “Lets GO” in Letland, waarvoor ze al diverse keren  met een hele groep hoofdzakelijk jongeren  naar toegaan om daar armlastige instellingen e.d. te helpen bij het  verbeteren van hun gebouwen en leefomgeving. Kerkelijk voelen ze zich nauw betrokken bij de PKN 

Een interview met het duo Harrie van Munster en Gerrit van der Streek. Twee mannen van de bouw die vanaf het eerste uur betrokken zijn geweest bij de restauratie van de RK kerk en pastorie en wederopbouw van de afgebrande torenspits.  

Hoe raakten jullie betrokken bij de restauratie van de RK kerk en pastorie in Wijhe?

Harrie “ik heb jaren gewerkt in de woningbouw. Door de jaren heen werd dit steeds meer seriematig werk en verdween het echte timmerwerk steeds meer naar de achtergrond. “

Gerrit bevestigt dit. “ Onze huidige werkgever Paul Hardonk Bouw Deventer doet veel op restauratie gebied. Reden waarom ons bedrijf werd uitgenodigd mee  te doen aan de aanbesteding van de restauratie van de RK kerk en pastorie in Wijhe.

Nadat aan ons bedrijf het werk was gegund, werd ons door de directie gevraagd of we mee wilden helpen bij de restauratie van dit bijzondere project. Mede omdat de RK kerk dicht bij onze thuishaven is gelegen en wij dit project zagen als een mooie uitdaging hebben we hier geen moment over moeten nadenken.” 

Hoe hebben jullie het ervaren om als protestanten aan de restauratie van de RK kerk te werken?

Harrie: “als trouwe kerkgangers is ons het geloven niet vreemd. We werden geboren met het ‘stempel protestant’ Je gelooft in God en respecteert elkaar. Het is ook zeker niet verkeerd om eens ’n keer in andermans keuken te mogen kijken

Mensen die weten dat je gelovig bent kunnen je soms moeilijke vragen stellen, waar ik ook  geen antwoord op weet. Maar dan zeg ik wel eens “mocht ik later boven komen dan zal ik het wel voor je vragen.“ Al heel snel maakten we kennis met pastoor Skiba en vele parochianen.  Wij ontdekten dat  we samen een “bijzonder geloof” hebben. Het kissebissen is overal het zelfde en vele mooie dingen hebben we gemeen. Pastoor Skiba ontmoet graag mensen om ze zo beter te leren kennen. Als een goed gebruik geeft hij goede bekenden van hem bij elke ontmoeting de hand, zo ook bij ons.

Voor ons is hij een “normaal mens” van deze tijd met droge humor. Regelmatig werden we bij hem in de keuken uitgenodigd voor een ‘bakkie’ en een ‘’goed gesprek’. Zo vertelde hij bij de start van het werk gebeden te hebben voor de veiligheid op de bouw.  Hij voegde er nog wel aan toe:  “ …maar houdt het zelf ook een beetje de gaten!” 

Ook was de pastoor zo nu en dan onze gast in onze bouwkeet, o.a. bij de BBQ ter gelegenheid van het terug plaatsen van haan en kruis. Hij bracht een Pools drankje mee waar vroeger een lamp op kon branden! Ondanks dat was de bodem van de fles snel in zicht!

De pastoor voelde zich erg betrokken bij de bouw. Hij had grote bewondering voor het werk van de vaklieden. Zo hielp hij ons eens bij het hakken van gaten in het hout voor de pen- en gatverbindingen en ontmoetten we hem zo nu en dan op de hoogste steigers. 

Was er tijdens de bouw ook nog sprake van oecumene?

Gerrit: Kerkelijk gezien heeft er zeker ook een stukje oecumene plaats gevonden. Zo maakten we op de zolder kennis met een Mariabeeld en achterin de kerk met de Mariakapel. Ook werd uitleg gegeven over de zin van een schietgebedje.

Pastoor Skiba leerde mij de betekenis van het opsteken van een kaarsje bij Maria voor mijn zieke broer. Een mooi gebruik dat ik vaker heb herhaald.

Verder waren we getuige van de viering waarbij het kruis en de haan werden ingezegend door de pastoor. Erg indrukwekkend. 

Harrie: “ het vertrouwen van de pastoor in de Heer gaat soms wel heel erg ver getuige de volgende gebeurtenis. Pastoor Skiba vertelde ons dat hij met zijn hoogbejaarde autootje op gladde banden en ondeugdelijke remleidingen voornemens was een familiebezoekje in Polen af te leggen. Wij vroegen hem of dit wel verantwoord was, waarop hij antwoordde: 
" In  de winter rijden de Polen zonder winterbanden met ’n gangetje van 160 km per uur over de snelwegen. Dan rijdt mijn autootje ook ’t lekkerst!”   

Volgens ons heeft hij naar ons protest geluisterd want onderweg naar de grens werd een hazenpaadje gekozen, waardoor de Duitse grens nooit werd bereikt. 

Gerrit: ” bij terugkomst vroeg de pastoor mij hoe het nu met mijn broer ging. Ik antwoordde hem dat ik een kaarsje bij Maria had opgestoken, maar dat het niet heeft geholpen. Pastoor Skiba antwoordde dat dit zo ook niet werkt, want je moet dat dan ook meerdere keren doen!

Hoe hebben jullie de restauratie van kerk en pastorie beleefd?

Beiden: “ Bij restauraties moet het oude zoveel mogelijk behouden en zonodig hersteld worden. Dit in tegenstelling tot andersoortige projecten waarbij veel ‘afvalmaterialen’op de storthoop terecht komen. Voor ons was het een mooi en zeer leerzaam project, waarbij onze routine en vakmanschap goed tot zijn recht konden komen. Dit werd regelmatig beloond door enkele dames die ons telkens weer verrasten met iets lekkers bij de koffie, hetgeen zeer werd gewaardeerd.  Tijdens de uitvoering werden we begeleid door uitvoerder Jan Besselink, een ‘oude rot’ in het vak. Hij kent de kneepjes uit het restauratievak als geen ander. Door de jarenlange samenwerking ontstaat er een vertrouwensrelatie, waardoor je weet wat je aan elkaar hebt.  Ook met de vaklieden van de diverse onderaannemers, de opzichter en opdrachtgever hebben we uitstekend kunnen samenwerken, hetgeen het resultaat ten goede is gekomen.  Kortweg gezegd, er was sprake van een winning team waarmee  de restauratie succesvol werd uitgevoerd. De oplevering vond kort voor de kerst 2010 plaats. 

Hoe was jullie reactie bij het horen van de brand in de torenspits op nieuwjaarsdag 2011?

Harrie: “ ik werd omstreeks 7.45 uur gebeld door Dorien Endeman met het alarmerende bericht dat de torenspits in brand stond! en Henk al naar de brand was “ Als je niet wat anders weet…! Was mijn eerste reactie “Vanuit het slaapkamerraam zag ik dat het nog waar was ook. Daar gaat ons mooie werk!, flitste het nog door mijn hoofd. Kort erna heb ik mijn maat Gerrit ingelicht. Achteraf voelden wij ons gesteund door de vele blijken van medeleven. 

Aangekomen bij  de brand handelde ik op de adrenaline die door mijn lijf gierde. Met moeite kon de nog slapende pastoor Skiba gewekt worden. Toen hij eindelijk de pastorie verliet sprak hij de legendarische woorden: “ waar is de brand?… ooh.. het valt nogal mee..!! Woorden die mij altijd bij zullen blijven. 

Gerrit: “Samen konden we de brandweercommandant informeren over de constructie van de toren, gas- en elektrische installaties etc. Omdat de bouwketen van de restauratie er nog stonden beschikten we o.a. over sleutels van de kerk e.d. Toen de afgebrande spits geblust was, waren inmiddels hulptroepen van ons bedrijf en een grote bouwkraan aanwezig om te helpen bij het met dekzijlen afdekken van de restanten van de torenspits, het opruimen van de ‘puinhoop’ in-  en rondom de kerk etc. Na afloop was er in de bouwkeet een sfeervolle bijeenkomst van alle helpers. Onder het genot van een warme hap werd nagepraat over de brand en werden nieuwjaarswensen uitgewisseld. Het was tenslotte toch ook nog Nieuwjaarsdag! 

Nadat in de loop van januari tot maart alle sporen van de brand zoveel mogelijk waren uitgewist en de steigers waren opgebouwd was het wachten op de verdere formaliteiten: tekenwerk architect, berekeningen constructeur, vergunnings- en aanbestedingsprocedure etc.

De uitvoerder van de restauratie Jan Besselink was inmiddels met gemengde gevoelens met pensioen gegaan. Hij had ook oh zo graag de opbouw van de spits als uitvoerder nog willen meemaken, maar jah… je kunt niet alles hebben. Wel was het aan Jan de eer te helpen met het maken van de inschrijfbegroting voor de nieuw op te bouwen torenspits. Kennisoverdracht speelde hierbij een belangrijke rol. 

Het uitvoerderstokje werd vervolgens overgedragen aan de veel jongere uitvoerder Hennie Schrijver. Voor Hennie paste dit unieke project goed bij zijn restauratiecursus die hij volgde want hoe vaak maak je zo iets mee? Hij zag het als een uitdaging en een leerproces dit project tot een goed einde te brengen. 

Gerrit

Nadat Donatus, de verzekeraar van de kerk en de architect hadden ingestemd met onze begroting werd het werk aan ons bedrijf gegund.

Inmiddels was het begin juni toen we met de wederopbouw van de spits konden beginnen. Zonder de bouwvak resteerden toen nog maar 23 weken om de spits voor de a.s. kerst weer op te bouwen. Dit laatste was een grote wens van de lokatieraad en voor ons een grote uitdaging. Zelfs op enkele zaterdagen werd er doorgewerkt om dit te bewerkstelligen. 

 Hoe bouw je een ingewikkelde constructie van een torenspits?

Harrie “We hebben ons aan de hand van de foto’s van voor de brand en oude bouwkunde boeken verdiept in de constructie van de spits. Ook maakten we op het voorterrein van de spits een uitslag op ware grootte van de verticale doorsnede van de spits en bouwden we een ‘noodwerkplaats’. Om een voorspoedige start te maken werden in deze werkplaats zoveel mogelijk onderdelen geprefabriceerd. Tevens werd in de beginperiode extra mankracht ingezet zoals een leerling bouwplaats. Daarnaast werden speciale machines aangeschaft, zoals een kettingfrees en een multifunctionele cirkelzaag.  

Gerrit

Nadat veel onderdelen geprefabriceerd waren ging de opbouw zeer voortvarend en kon de krappe planning alsnog gehaald worden. Gedurende de bouw gingen vele ‘opzichters’ (lees nieuwsgierige parochianen) de steigers op om van dichtbij de kunsten van de bouwvakkers te bewonderen en te genieten van de prachtige vergezichten. Ook de brandweergroep Wijhe maakte van zo’n gelegenheid gebruik.

 Op 8 november 2012 werd het hoogste punt van de nieuwe spits bereikt. Aan pastoor Skiba was het voor de tweede keer de eer om de gerestaureerde haan in al zijn glorie terug plaatsen op de nieuwe torenspits.  

Dit gebeurde ten aanschouwe van genodigden en een aantal gelukkige parochianen, die gelet op het beperkte aantal genodigden met de lift mee naar boven mochten om dit bijzondere evenement van nabij te kunnen meemaken.

Een gedenkwaardig moment dat met vele foto’s werd vastgelegd.  

Eind december 2011 is de fonkelnieuwe torenspits officieel opgeleverd en  blinkt de haan als vanouds weer in de zon als waker over onze mooie kerk Dit heuglijke feit werd op 3 juni 2012 groots door onze kerk gevierd.  

Tekst en foto Henk Endeman  april 2013